ኣብ ሶስተይ ወርሒ ናይ ምውጻእኦም ካብ ምድሪ ግብጽ፣ ብዛ እዚ መዓልቲ ናብ ግንዲ ሲና መጻኡ።

ካብ ረፊዲም ወጹ እናበሉ ናብ ምድረ በዳ ሲና መጻኡ፤ ኣብ ግንዲ ሰፈሩ። በዚ ቦታ እስራኤል ቅድሚ ጠራራ ሰፈረ።

ሙሴ ናብ ኣምላኽ ወጣ፤ እግዚአብሔር ካብ ጠራራ ጠርዮ እዚ ኣለዎ፣ “እዚ ትብል ንቤት ያዕቆብ፣ ንወዲ እስራኤል ትንብር፤

‘እቲ ግብጻውያን ዝገብርኩላ ራእዩዎ ኣለኹም፤ እንዴት ብክንፋት ንስር ከም ዝሓቐኩም፣ ናተይ ራስ እንዳ ኣመጽእኩም ራእዩ።

‘ሕጂ እንግዲኛ፣ ብጽኑዕ ድምጺየ እንተ ትሰሙ እና ኪዳንየ እንተ ትጠብቁ፣ ንኔ ልዑል መዝናና ትሆኑ ልዕሊ ሕዝብ ኩሉ፤ እቲ ምድር ኩሉ ናተይ እያ።

‘ንኔ መንግስተ ካህናትን ህዝብ ቅዱስን ትሆኑ። እዚኦም ቃላት እዮም ንወዲ እስራኤል ክትንብር።’”

ሙሴ መጻእ፣ ዓበይቲ ሽማግለ ህዝብ ጠሪዎም፤ እነዚኦም ቃላት ኩሉ እግዚአብሔር ዝኣዘዘዮ ቅድሚ ፊታቶም ኣቕረበሎም።

ሕዝቡ ኩሉ ብሓባር መልስ ሃበ እዚ ኢሉ፣ “እቲ እግዚአብሔር ዝተናገረ ኩሉ ንገብር።” ሙሴ ቃላት ሕዝቡ ናብ እግዚአብሔር መልሶ ኣቀረበ።

እግዚአብሔር ሙሴን እንዲህ ኣለዎ፣ “እነ ኣነ ኣብ ጠንካራ ደመና ናብካ እመጽእ፤ ሕዝቡ ክሕሰሙ ይኽእሉ እንተ ምስካ እየ እዝረብ ብሄይ፣ እንድዩ ንዘለኣለማ ድሙ ክደምሙካ።” ሙሴ ናይ ሕዝቡ ቃላት ናብ እግዚአብሔር ነገረው።

እግዚአብሔር ሙሴን ኣበለዮ፣ “ናብ ሕዝቡ ሂወ፣ ሎሚን ጽባሕን ቅዱሳን ኣድርግዎም፤ ክዳናቶም ይጥቁ።”

“ንሶስተ መዓልቲ ተዘጋጅዑ፤ እምበር ኣብ ሶስተይ መዓልቲ እግዚአብሔር ብርእይቶ ሕዝቡ ኩሉ ላዕሊ ጠራራ ሲና ክወርድ እዩ።”

“ኣብ ዙሪያ ሕዝቡ ገደብ ኣቐምጥሎም ብል፣ ‘ተጠንቀቑ ራሳትኩም፤ ናብ ጠራራ ኣይትዕሩን ወይ ድምብኡ ኣይትረክቡን። ማንን እቲ ጠራራ ዝረከበ በርግጽ ሞት ይተርከብ።’”

“እዋን ኣይንከብቡን፤ ነገር ግን ርግጺ በድንጋይ ይወገር ወይ ብጥሪ ይቁጠር፤ እንስሳ ወይ ሰብኣይ ይኾን ኣይንፈልጥን። ናፈር ረጅሑ ድምጺ እንተ ሰሚዑ፣ ናብ ጠራራ ይመጹ።”

ሙሴ ካብ ጠራራ ናብ ሕዝቡ ወረደ፤ ሕዝቡን ቅዱሳን ኣደረገሎም፤ ክዳናቶምን ጠቕዮም።

ንሕዝቡ እዚ ኣለዎ፣ “ንሶስተ መዓልቲ ተዘጋጅዑ፤ ንሚስትኹም ኣትቅርቡን።”

ኣብ ሶስተይ መዓልቲ ንግሆ ነጎድጓድን መብራቅን ነበረ፣ ላዕሊ ጠራራ ጠንካራ ደመና ተሰናአየ፣ ድምጺ ናፈር ብጣዕሚ ከቢድ ነበረ፤ ስለዚ ኣብ ሰፈር ዘሎ ሕዝቡ ኩሉ ተናዋዕሎ ነበረ።

ሙሴ ሕዝቡ ካብ ሰፈር ኣውጺአዮም ምስ ኣምላኽ ንምርካብ፤ ታታይ ክፍሊ ጠራራ ቆሙ።

ጠራራ ሲና ብጭስ ተሸፈነ ነበር እምበር እግዚአብሔር ብእሳት ላዕሊቶ ወረደ። ጭስኡ ከም ጭስ እቶን ይውጣ ነበር፤ ጠራራው ኩሉ እጅግ ተናዋዕሎ ነበር።

ድምጺ ናፈር ረጅሑ እንተ ተረገጸን እንተ ዝተዓበየን፣ ሙሴ ተዛረበ፤ ኣምላኽ ብድምጺ መልሲ ሓተቱ።

እግዚአብሔር ላዕሊ ጠራራ ሲና ኣብ ራሕቲ ጠራራ ወረደ፤ እግዚአብሔር ሙሴን ናብ ራሕቲ ጠራራ ጠራዮ፤ ሙሴ ወጣ።

እግዚአብሔር ሙሴን ኣለዎ፣ “ናብ ታሕቲ ንውረድ፤ ሕዝቡ ኣስጠንቀቕን፣ ናብ እግዚአብሔር ምርኣይ ይብሉ ክወፁ ከምዘይኮነ፣ ዝበዝሐ ካቶም ክደልዩ ይኸውን።”

“ካህናትን ንምቅራብ ናብ እግዚአብሔር ዝቅርቡ እነርሱ ንራሳቶም ይቅድሱ፤ ካልእነ እግዚአብሔር ብላዕሊኦም ክፈስስ እዩ።”

ሙሴ እግዚአብሔርን ኣለዎ፣ “ሕዝቡ ናብ ጠራራ ሲና ኣይክእልን እንተ ዕርድ፤ እንድዩ ‘በዙሕ ዙሪያ ጠራራ ገደብ ኣቐምጥ እና ቅዱስ ኣድርገዎ’ ብምባል ንንግር ዝኣዘዝካና።”

እግዚአብሔር ኣለዎ፣ “ሂወ፥ ናብ ታሕቲ ንውረድ፤ ንዕርድ ኢኻን ኣሮን ምስኻ። ግን ካህናትን ሕዝቡን ናብ እግዚአብሔር ክዕሩ ክወፁ ኣትፍቀድ፣ እንተ አይ ብላዕሊኦም ክፈስስ እዩ።”

ሙሴ ናብ ሕዝቡ ወረደ፣ ንሱም ተዛረበሎም።