እሞ በለኒ፡ ወዲ ሰብ፣ ብናትካ ቆም፤ ክንገርካ እየ።

እቲ ምስ ነገረኒ መንፈስ ኣብየ ወሰን፣ ብናትየ ኣቐመጠኒ፤ እቲ ዝነገረኒ ሰሚዕኩ።

እሞ በለኒ፡ ወዲ ሰብ፣ ንደቀና እስራኤል እሰድልካ፤ ናብ ኣነ ዝተመሒሉ ሕዝቢ ምሕላይ። እዮምን ኣቦታቶምን እስከ ዚ መዓልቲ ድማ ምስ ኣነ ተሓነዉ ኣለዉ።

እነሆም ዘይፍርሕ ወዲ እዮምን ልባቶም ዝተእከአ እዮም። ንእቲኦም እሰድልካ፤ ንእቲኦም እንዲ ብለሃ፡ እዚ እዩ ዝብል ጌታ ኣምላኽ።

እነሆም እንተ ይስሙዑ ወይስ እንተ ይኣልዉ (ቤት ምሕላይ እዮም እንጂ) እንኳ ኣብ መካከላቶም ነቢይ እንተ ነበረ ይፈልጥዎ።

ንኣኻ ወዲ ሰብ፣ እነርእሰቶም ኣትፍርሕ፤ ካብ ቃላቶም ኣትፍርሕን። ሕማማትን ግምጣሕን ምስኻ ቢኾኑ እንኳ፣ ኣብ ዕራይታት መካከል ብትኖር እንኳ፣ ካብ ቃላቶም ኣትፍርሕ፤ ካብ ምልክዓቶም ኣትደንግጽ፤ ቤት ምሕላይ እዮም እንኳ።

ንእቲኦም ቃላተየ ትነግርላቶም፤ እንተ ይስሙዑ ወይ እንተ ይኣልዉ፤ እዮም ብጣዕሚ ምሕላይ እዮም እሞ።

ንኣኻ ግና ወዲ ሰብ፣ ዝነግርካ ስምዕ። ከም እቲ ቤት ምሕላይ ኣትተመሒል፤ ኣፍኻ ክፈትካ ዝሃብካ ብል።

ኣነ ተመልከትኩ ግና፣ እነ ሓንቲ እድ ንኣነ ተላኢት ነበረት፤ እነ ጥርና መጽሓፍ ኣብቲ እድ ውስጢ ነበረ።

እቲ ኣብ ፊትየ ኣዘረገሐዮ፤ ኣብ ውሽጢኡን ኣብ ውጭኡን የተጻፈ ነበረ፤ በዚ ውስጢ ልቅሶታትን ሓዘናትን ወዮታት የተጻፉ ነበሩ።