ትንቢት ስለ ምድረ-በዳ ዘባሕሪ። ከም ደቡባዊ ዐውሎ-ንፋስ ዝዕርፍ እንተ ይስርሕ፣ ከምኡውን ካብ ምድረ-በዳ፣ ካብ ኣጽናኒ ምድር ይመጽእ።

ክቡር ራእይ ተነገረልኒ፤ ተንኮለኛ በተንኮል ይሰርሕ፣ ዝምርካብ ይምርካብ። እውግ ኤላም፤ ሜድያ ከበር ኣጥር፤ ኩሉ ልቅሶዋ እኔ ኣቋርጽዎ።

ስለዚ ግርዓቴ ብቁስሉ ተሞልካ፤ እንተ ሴት ተወሊዳ ከም ዝስዕብ ምንዳን ዓርከኒ፤ ብሰሚኡ ተዓንቀይትኩ፣ ብርኢኡ ተደናግጽኩ።

ልበይ ተንቀጥቀጠ፣ ፍርሓት ኣርከኒ፤ ምሽቲ ደስ ዝበለወ ኣለኹ እዚ ናብ ፍርሓት ቀይሮ ኣደለየኒ።

ጠረጴዛ ኣዘጋጅሉ፣ ኣብ ጣብያ ምልኣኽ ተኽቲሉ፣ ብሉ ሰቲዉ፤ ነሒሉ መሳፍናት፣ ታርጋታትኩም ቀትሩ።

እግዚኣብሔር እንታይ ከም ዘበለኒ እዚ እዩ፤ ኺድ፣ ጠቓሚ ኣትእት፣ ዝረኣየሉ ንድርሰ።

እንዲ ሠረገላ ብሁለት ፈረሰኛታት ዝተኻፈለ ራእየ፣ ሠረገላ ኣህያታትን ሠረገላ ግመላትን ራእየ፤ ብጽቡቕ ተጠንቐቐ ሰሚዖ።

እናጮኸ፣ ኣንበሳ! ጌታይ፣ መዓልቲ ኩሉ ብዘይምውላ ኣብ ጣብያ ምልኣኽ ቆርጽ ኣለኹ፣ ምሽታት ኩሉ ኣብ መደብየ ተደሚር ኣለኹ።

እወ፣ እዚ ሠረገላ ሰባት ብሁለት ፈረሰኛታት ትመጽእ ኣላ። እናመለሰ እንተ ብሎ፣ ባቢሎን ወድቃ ኣላ፣ ወድቃ ኣላ፤ ናይ ኣምላኻትዋ ዝተቀራጸ ምስል ኩሉ ናብ መሬት ሰብረ።

ዘተመታኩም ሕዝቤ፣ ዕርቂ ናይ ማእድየ፤ እቲ ካብ እግዚኣብሔር ሠራዊት፣ ኣምላኽ እስራኤል ዝሰማዕኩ ለኹም ኣውጽአኩም።

ትንቢት ስለ ዱማ። ካብ ሴይር ንኔ ይጠርኒ፣ ጠቓሚ፣ እታ ምሽት እንታይ እያ? ጠቓሚ፣ እታ ምሽት እንታይ እያ?

ጠቓሚ ኣመለሰ፣ ጠዋሪ ይመጽእ እዩ፣ ምሽትን እዩ። እንተ ትሓቱ ተሓቱ፤ ተመለሱ፣ ኑ።

ትንቢት ስለ ኣረብ። ኣብ ደን ኣረብ ትርሑ ኩም እናገሩ ቡድናት ደዳናውያን።

ዝነበሩ ኣብ መሬት ቴማ ሰባት ለማ ተጠሓቂ ሰብ ማይ ኣመጹለው፤ ዝፃዕሩ ሰብ ብዳባ ተቐቢሉ ሰቑቑዎ።

ስለዚ ካብ ሰይፍ ፃዕሩ፣ ካብ ዝተወጣ ሰይፍ፣ ካብ ዝተጭነሰ ቀስቲ፣ ካብ ከቢድነት ሰልፍ ፃዕሩ።

ስለዚ እግዚኣብሔር እንዳ ኣለኒ እዚ እዩ፤ ኣብ ሓንሳብ ዓመት፣ እንተ ዓመት ናይ ተቀባሊ-ደመወዝ ኮይኑ፣ ኩሉ ክብር ቄዳር ይጠፍእ።

ዘረፈ ናይ ቁጽሪ ቀስተኛታት፣ ብርቱዓን ሰባት ወለዶም ናይ ቄዳር ይቕንእ፤ እንዳ ተባሂለ እግዚኣብሔር ኣምላኽ እስራኤል እዩ።