ፓሹር ወዲ ኢመር ካህና፣ ደጊም ዋና ኣዛዚ ኣብ ቤተ እግዚኣብሔር ዘሎ ነበር፤ ኤርምያስ እዚኦም ነገራት ዝተነበየ እንተ ሰሚዖ።

ከዚ ፓሹር ኤርምያስ ነቢይ ወጋዮ፣ ኣብ ከፊታዊ ደጅ ቢንያም ናብ ቤተ እግዚኣብሔር ቀረባ ዝነበረ መሰርተ እግርን ኢድን ኣስረዎ።

ማእታ ፓሹር ኤርምያስ ካብ መሰርቱ ኣወጻዮ። ከዚ ኤርምያስ ንሱ እንበለ፣ “እግዚኣብሔር ስምኻ ፓሹር ኣይጠራካን፤ ነገር ግን ማጎር-ሚሳቢብ እዩ ዝጠራካ።”

“እዚ እግዚኣብሔር እይ ይህብ፣ እኮ ኣነ ንስኻ ናብ ራስኻ እንኳ ምዕጣር ክገድፍካ እየ፣ ንጓድኻት ኩሉ እንኳ እንተ ኮይና። ጓድኻት ብሰይፍ ጠላፋቶም ክወድቁ እዮም፣ ኣይናኻ ድማ ክትረኣዮ እዩ። ኩሉ ይሁዳ ኣብ ኢድ ንጉሥ ባቢሎን እሃብ እየ፤ ንባቢሎን ክንዕዘኦም እዩ፣ እንዲሁ ብሰይፍ ይትረፍ እዩ።”

“ደጊም እየ ንዚ ከተማ ዘሎ ኩሉ ኃይልኡን፣ ዕድል ስራሕኡ ኩሉን፣ ንብረት ዋጋ ዝበለ ኩሉን፣ መዝገብ ግንዛብ ንጉሳት ይሁዳ ኣብ ኢድ ጠላፋቶም እሃብ እየ፤ እነዚ ይብርቱዎ፣ ይወስዱዎ፣ ንባቢሎን ይምልከቱዎ።”

“ንስኻ ፓሹር እና ኣብ ቤትኻ ዝነበሩ ኩሉ ኣብ ምርካብ ትሕሉ እዮም፤ ናብ ባቢሎን ትመጽእ እዩ፣ ብዚ ቦታ ትሞት እዩ እና ትቀብር እዩ፣ ንስኻ እና ሓሶት ትንቢት ዝተነበይካሎም ጓድኻት ኩሉ እንከሎም።”

እውን እግዚኣብሔር፣ ኣታልልካኒ እኔ ድማ ተታልልኩ፤ ካብኣነ ይብር ኢኻ እናልካ፣ ተዓውተካ። መዓልቲ ብመዓልቲ ሓቀኹ ኣለኹ፣ ኩሉ ሰብ ይሓትኒ እዩ።

ከም እንተ ጀሚሩ ኣይተናገርኩ እምበር ጩኸት ተወግኦ ነበር፤ “ግፍን ብርትታን” እየ ጮኸ ነበርኩ። ምክንያት ቃል እግዚኣብሔር መዓልቲ ውርድን ሕተትን ሆነልኒ።

ከዚ እቲ እምበር ኣለኹ፣ “ንሱ ኣይጥርአን፣ በስሙ ካልእ ኣይዛረብን” ኢለ። ግና ቃልኡ ኣብ ልበይ እንዳ ዝነድድ እሳት ኣብ ኣጻብዕተይ ምዝጋብ ዘለዎ ነበሩ፤ ምትዕዛዘ ድኻል ኔረ፣ ምቆም ኣይተኻእልኩን።

ስድብ የብል ዘለዎ ብዙሕ ሰባት ዝምረሩ ሰምዕኩ፤ “ንሓተት ብሉ፣ ንናሕተት ኢና” ይብሉ። ቀረባተይ ጓድ ኩሉ ስንብብየ ክረክቡ ነበሩ፣ “ምናልባት ክታሓቱዎ እዩ፣ እናውቱ ኢና ኣብ ላዕሊኡ፣ ተቐባ ክንመልስ ኢና በላዕሊኡ” ይብሉ።

ግን እግዚኣብሔር ከመ ኃይለኛ ዘይምርሕ ጀጋና ኣብ ጎነይ ኣሎ። ስለዚ መከራይ ይስንብቡ እዮም፣ ኣይኣውቱን፤ ብጣዕሚ ይሓፍሩ እዮም፣ ምክንያት ኣይትረፉን፤ ዘለዓለማዊ ሕንጣታቶም ኣይረሳን።

እውን እግዚኣብሔር ሠራዊት፣ ጻድቕ ዝፈትሕ ዘለኻ፣ ኩሊን ልብን ዝርእይ ዘለኻ፣ ቅጣትኻ ብርእሳቶም እንርእየ፤ ምክንያት ጉዳይየ ክሳብኻ ኣፍቂርየዩ።

ንእግዚኣብሔር ዘምሩ፣ እግዚኣብሔርን መስገንቱ፤ እሱ ነፍሲ ድሕነ ካብ ኢድ ክፉ ዝሠሩ ኣድነዮ።

ዕለት ዝተወለድኩ እቲ ዕለት ርጉም ይኹን፤ ዕለት እታ እናተይ ዝወለደትኒ ኣይተባረከን።

ርጉም ይኹን እቲ ሰብ ኣቦይ ለኸ “ወንድ ሕፃን ተወልደልካ” ብሎ ዜና ዝመጣሎ፣ ብጣዕሚ ደስ ዝሃልዎዎ።

እቲ ሰብ እንዳ ከተማታት እግዚኣብሔር ዝጸወደኣቸው ይኸውን፣ እግዚኣብሔር ኣይተመለሰን። ማለዳ ጩኽ ይሰምዕ፣ በቀትሪ ጮኸታ ይሰምዕ።

ምክንያቱ ካብ ማሕፀን ኣይቆለልኒን፤ ወይ ማሕፀነ እናተይ መቃብርየ ይኸውን እንተ ኮይናን፣ ማሕፀንኡ ከም ዘይተፋ ሙሉእ ምስኔ ይኸውን።

ስለ እንታይ ካብ ማሕፀን ወጽአኹ ሥራሕን ትካትታን ሓዘንን ክርአ፣ መዓልታተይ ሁሉ ብውርድ ክትልመጡ እንዳ ትኾኑ?