ክብር ንሕና ኣይኮነን እግዚኣብሔር፣ ንሕና ኣይኮነን፤ ግን ስምካ ክብር ይሃብ ስለ ምሕረትካን ስለ እውነትካ።

ስለ ምንታይ ኣሕዛብ ይበልዑ፣ ‘ሕጂ ኣምላኽኦም ኣበይ ኣሎ?’

ግን ኣምላኽና በሰማያት ኣሎ፤ ደስ ዝበለዎ እዩ ገብረ።

ጣዕማቶም ብብርን ወርቂን እዮም፣ ሥራሕ እጅ ሰብ እዮም።

ኣፋት ኣሎሞም ግን ኣይዛረቡን፤ ዓይናት ኣሎሞም ግን ኣይርኣዩን።

እዛን ኣሎሞም ግን ኣይሰሙን፤ ነኒሕታት ኣሎሞም ግን ሽቶ ኣይሽቱን።

እጅታት ኣሎሞም ግን ኣይመንካኑን፤ እግርታት ኣሎሞም ግን ኣይከዱን፤ ኣብ ጕሮናኦም እንኳ ኣይዛረቡን።

ዝሰሩሞም ከምኦም ይኸውኑ፤ ተስፋ ኣብ እዞም ዘለዎ ኩሉ ከምኦም ይኸውኑ።

እስራኤል ሆይ፣ በእግዚኣብሔር ተስፋ ስጥ፤ እሱ ሓገዝካን ጋሻካን እዩ።

ቤተ ኣሮን ሆይ፣ በእግዚኣብሔር ተስፋ ስጡ፤ እሱ ሓገዝኩምን ጋሻኩምን እዩ።

እግዚኣብሔር ዝፍሩ እኹለኩም፣ በእግዚኣብሔር ተስፋ ስጡ፤ እሱ ሓገዝኩምን ጋሻኩምን እዩ።

እግዚኣብሔር ዘክረና እዩ፤ ንሕና ይባርከና፤ ቤተ እስራኤል ይባርክ፤ ቤተ ኣሮን ይባርክ።

እግዚኣብሔር ዝፍሩ ዘሎም ንንእስን ንዓብይን ይባርክ እዩ።

እግዚኣብሔር ብብዙሕ ብብዙሕ ይጨምርኩም እዩ፣ ኣንታኹምን ወላዲኣቶምን።

እናንትኩም ብሰማያትን ምድርን ዝፈጠረ እግዚኣብሔር ተባርኩ ኢኹም።

ሰማያት፣ እንኳን ሰማያት ሰማያት እግዚኣብሔር እዮም፤ ግን ምድር ንወልዶ ሰብ ሰጣት።

ሙታን እግዚኣብሔር ኣይመስግኑን፤ ናብ ጸጥታ ዝወርዱ እንኳ ኣይመስግኑን።

ግን ንሕና ካብዚ ጊዜ ጀሚሩ ክሳብ ዘለዓለም እግዚኣብሔር ንባርክ። ሃሌሉያ።