ኣምላኽ፣ ጸሎተይ ስሚኒ፤ ካብ ልመናይ ኣይትሰውር.

ኣብ እኔ ተረክብን ስሚኒ፤ ኣብ ቅሬታይ እዝነ እየ፣ ድምጺ ኣወጣ እየ.

ብድምጺ ጠላት ስለ ዘለኒ፣ ብግፍዒ ክፉዓት ስለ ዘለኒ፤ ሓጥያት ብድምብ ይጥልዑኒ እዮም፣ ብቁጣ ይጸይቑኒ.

ልቢየ ኣብ ውሽጢየ እጅግ ተሕሚዐ፤ ሓርያት ሞት ተወድቀ ብየ ኣሎ.

ፍርሒን ርግብን ብየ መጸኡ፣ ክፉእ ፍርሒ ሙሉእ ኣምጸዐኒ.

ኣለኹ፣ እንተ ክንፍ ከም ዋርታ ተሰጠኒ! እዚ እንተ ነበረ ክበርሕ ከመ ክዕረፍ ነበረ.

እዚ እወ ሩቅ ክተነዛዘርብ ነበረ፣ ኣብ ምድረ በዳ ክነብር ነበረ። ሴላ.

ካብ ነፋሳዊ ንዋዕን ካብ ዝበረቐ ንዋዕ ፈጥነይ ክምርፅ ነበረ.

እግዚኣብሔር፣ ኣጠፍኣቶም እና ልሳናቶም ክፍል፤ እኔ ግን ኣብ ከተማ ግፍን ተቐሳቕስን ርእየ ኣሎኹ.

መዓልቲን ለሊትን ኣብ ቅጥራታ ይሕለፉ እዮም፤ ክፉእ ነገርን መከራን ኣብ ማእከልኣ ይርከብ እዩ.

ክፉእ ነገር ኣብ ማእከላ ኣሎ፤ ሓሰትን ተንክልነትን ካብ መንገዶታ ኣይፈልጡን.

ዝተሰድበኒ ጠላይ ኣይኮነን፤ እንተ ነበረ ክረክብየ ነበረ። ይጸይቐኒ ዝነበረ ሰብ ኣይኮነን ዘኣፈ ኣብ እኔ ላዕለይ ኣእትዎ ዘተነኮሰ፤ እንተ ነበረ ካብ እሱ ክሰውር ነበረ.

ግን ንኣኽ እዩ ነበረ፣ እኩልየ ዘለካ ሰብ፣ መራሒየን ዕውተይን.

ኣብ ጣዕሚ ምኽር ኣብ ሓድነት እንምርር ነበርና፣ ኣብ መርኣይ ሕዝብ ተመሓዙ ናብ ቤተ ኣምላኽ እንሰደድ ነበርና.

ሞት ይዕቅባሎም፤ ሕያዋን እዮም ናብ ሲኦል ይውረዱ፤ ክፉእ ነገር ኣብ መኖሪታቶምን ኣብ መካከላቶምን ስለ ዘርከብ.

እኔ ግን ኣምላኽ ክጠር እየ፣ እግዚኣብሔር ይድንኒ.

ምሽትን ማለዳን ንሰሓትን ክጸልይ እየ፣ ብዝብራር ክጣል እየ፤ ድምጺየ ይስማዕ.

ካብ ተቃራኒ ዘነበረ ሰልፊ ነፍስየ በሰላም ኣዳነ፤ እምበር ብዙሓት ኣብ ጎኒየ ነበሩ.

ኣምላኽ ይስማዕ እሞ ይቀጥቀጥኣቶም፤ እሱ ካብ ጥንት ዝነብር እዩ። ሴላ። ለውጥ ስለ ዘይገብሮም ስለዚ ኣምላኽ ኣይፍሩን.

ምስ ሰላም ዘለዎ ሰባት እጆቱ ኣውጺዎ ተቃረበ፤ ኪዳኑ ሰትሒዎ.

ንግር ኣፉ ከም ስሙን ዝስለለ ነበረ፣ ግን ሰልፊ ኣብ ልቡ ነበረ። ቃልታቱ ከም ዘይት ዝስንን ነበሩ፣ እንተውን ሰይፍታት ዝተገረዙ ነበሩ.

ጭነትካ ኣብ እግዚኣብሔር ጥሰ፤ እሞ ይደግፍካ። ፍቱዋን ክመንቀጽ ፍጹም ኣይፍቅድን.

ንስኻ ግን ኣምላኽ፣ ናብ ጕድጓድ ምስድብ ትወርዳቶም፤ ደማዊን ንሓሰት ዝሙር ሰባት እስከ ፍርቂ መዓልቲኦም ኣይነቐሉን፤ እኔ ግን በኣንተ እተማነ.