ኣብ ምስጢራዊ መጠለይቲ ናይ ልዑል ዝኖር በታሕቲ ጥላ ናይ ኣምላኽ ሙሉእ ኃይል ይስካር።

ብዛዕባ እግዚኣብሔር እንል፡ መጠለይቲየን ምሽጌይን እዩ፤ ኣምላኼ እዩ፤ ኣብኡ እተሓመን።

ብርግጽ ካብ ሽኮር ናይ ወፋ ዝምርሕ ይድንካ፣ ካብ በሽታ ዝብል ክፉ ይድንካ።

ብክንፎቱ ይሸፍንካ፣ በታሕቲ ክንፎቱ ትተሓግዝ፤ ሓቂኡ ጋንካን መከላኸይካን ይሆን።

ካብ ፍርሀት ለሊት ኣይፍራእካን፣ ካብ ብመዓልቲ ዝብርሕ ፍላጻ እንኳ ኣይፍራእካን።

ካብ ኣብ ጨለማ ዝዕረግ በሽታ ኣይፍራእካን፣ ካብ ኣብ መሪሕ ዝውድእ ጥፍኣት እንኳ ኣይፍራእካን።

ሽሕ ኣብ ጎንካ ይውድቑ፣ ዓሰርተ ሽሕ ኣብ የማን እዝጊካ፤ ግን ቅርብ ናብካ ኣይመጽእን።

ብዓይንካ ብብቑል ትርከብ፤ ዕጣ ክፉዕቲ ትረክቦ።

ምክንያቱ እግዚኣብሔር፣ መጠለይቲየ፣ ልዑል፣ ማሕደርካ ኣድልዮ።

ክፉ ኣይገብር ላዕለካን፣ ምንም ሕማም ናብ ማሕደርካ ቅርብ ኣይመጽእን።

ንክዕርሱካ ኣብ መንገድካ ኩሉ መላእኽቱ ትእዛዝ ይሃብ እዩ።

እንተ እግሪካ ብድንጋይ እንዳትሰናክል ብእዋኖም ይረክቡካ።

ኣንበሳን ዝሕሰስ ነባን ትረግጽ፤ ደቂ ኣንበሳን ድራጎንን በታሕቲ እግርካ ትረግጽ።

ምክንያቱ ፍቕሩ ብዓኒ ሓተመ፣ እኔ እድነዮ፤ ስለ ስምየ ዘወቐነ ከፍ ኣለዎ።

ይጠርኒ እኔ እመልስለይ፤ ኣብ መከራ ምስኡ እሆን፤ እድነዮን እከብድዎን።

ብዝረ ዕድሜ እስግናእዎ፣ ድሕነትየ ኣርከብዎ።