Babil Kralı Nebukadnessarın Babile sürgün ettiği insanlar yaşadıkları ilden Yeruşalim ve Yahudadaki kendi kentlerine döndü.
Bunlar Zerubbabil, Yeşu, Nehemya, Seraya, Reelaya, Mordekay, Bilşan, Mispar, Bigvay, Rehum ve Baananın önderliğinde geldiler. Sürgünden dönen İsraillilerin sayıları şöyleydi:
Paroşoğulları: 2172
Şefatyaoğulları: 372
Arahoğulları: 775
Yeşu ve Yoav soyundan Pahat-Moavoğulları: 2812
Elamoğulları: 1254
Zattuoğulları: 945
Zakkayoğulları: 760
Banioğulları: 642
Bevayoğulları: 623
Azgatoğulları: 1222
Adonikamoğulları: 666
Bigvayoğulları: 2056
Adinoğulları: 454
Hizkiya soyundan Ateroğulları: 98
Besayoğulları: 323
Yoraoğulları: 112
Haşumoğulları: 223
Gibbaroğulları: 95
Beytlehemliler: 123
Netofalılar: 56
Anatotlular: 128
Azmavetliler: 42
Kiryat-Yearimliler, Kefiralılar ve Beerotlular: 743
Ramalılar ve Gevalılar: 621
Mikmaslılar: 122
Beytel ve Ay kentlerinden olanlar: 223
Nevolular: 52
Magbişliler: 156
Öbür Elam Kentinden olanlar: 1254
Harimliler: 320
Lod, Hadit ve Ono kentlerinden olanlar: 725
Erihalılar: 345
Senaalılar: 3630.
Kâhinler: Yeşu soyundan Yedayaoğulları: 973
İmmeroğulları: 1052
Paşhuroğulları: 1247
Harimoğulları: 1017.
Levililer: Hodavya soyundan Yeşu ve Kadmieloğulları: 74.
Ezgiciler: Asafoğulları: 128.
Tapınak kapı nöbetçileri: Şallumoğulları, Ateroğulları, Talmonoğulları, Akkuvoğulları, Hatitaoğulları, Şovayoğulları, toplam 139.
Tapınak görevlileri: Sihaoğulları, Hasufaoğulları, Tabbaotoğulları,
Kerosoğulları, Siahaoğulları, Padonoğulları,
Levanaoğulları, Hagavaoğulları, Akkuvoğulları,
Hagavoğulları, Şalmayoğulları, Hananoğulları,
Giddeloğulları, Gaharoğulları, Reayaoğulları,
Resinoğulları, Nekodaoğulları, Gazzamoğulları,
Uzzaoğulları, Paseahoğulları, Besayoğulları,
Asnaoğulları, Meunimoğulları, Nefusimoğulları,
Bakbukoğulları, Hakufaoğulları, Harhuroğulları,
Baslutoğulları, Mehidaoğulları, Harşaoğulları,
Barkosoğulları, Siseraoğulları, Temahoğulları,
Nesiahoğulları, Hatifaoğulları.
Süleymanın kullarının soyu: Sotayoğulları, Hassoferetoğulları, Perudaoğulları,
Yalaoğulları, Darkonoğulları, Giddeloğulları,
Şefatyaoğulları, Hattiloğulları, Pokeret-Hassevayimoğulları, Amioğulları.
Tapınak görevlileriyle Süleymanın kullarının soyundan olanlar: 392.
Tel-Melah, Tel-Harşa, Keruv, Addan ve İmmerden dönen, ancak hangi aileden olduklarını ve soylarının İsrailden geldiğini kanıtlayamayanlar şunlardır:
Delayaoğulları, Toviyaoğulları, Nekodaoğulları: 652.
Kâhinlerin soyundan: Hovayaoğulları, Hakkosoğulları ve Gilatlı Barzillayın kızlarından biriyle evlenip kayınbabasının adını alan Barzillayın oğulları.
Bunlar soy kütüklerini aradılar. Ama yazılı bir kayıt bulamayınca, kâhinlik görevi ellerinden alındı.
Vali, Urim ile Tummimi kullanan bir kâhin çıkıncaya dek en kutsal yiyeceklerden yememelerini buyurdu.
Bütün halk toplam 42 360 kişiydi.
Ayrıca 7 337 erkek ve kadın köle, kadınlı erkekli 200 ezgici, 736 at, 245 katır, 435 deve, 6 720 eşek vardı.
Bazı aile başları Yeruşalimdeki RAB Tanrının Tapınağına varınca, tapınağın bulunduğu yerde yeniden kurulması için gönülden armağanlar verdiler.
Her biri gücü oranında hazineye bu iş için toplam 61 000 darik altın, 5 000 mina gümüş, 100 kâhin mintanı bağışladı.
Kâhinler, Levililer, halktan bazı kişiler -ezgiciler, tapınak görevlileri ve kapı nöbetçileri- kendi kentlerine yerleştiler. Böylece bütün İsrailliler kentlerinde yaşamaya başladılar.