"Çocukluğunda sevdim İsraili,Oğlumu Mısırdan çağırdım.

Peygamberler İsraili çağırdıkça,İsrail uzaklaştı onlardan.Kurban kestiler Baallara,Buhur yaktılar putlara.

Efrayime yürümeyi ben öğrettim,Kollarıma aldım onları.Ama kendilerine şifa verenin ben olduğumu anlamadılar.

Onları insancıl iplerle,Sevgi bağlarıyla kendime çektim;Boyunduruklarını kaldıran biri gibi oldum,Eğilip yiyeceklerini verdim.

"Mısıra dönmeyecekler,Asur kral olacak başlarına,Çünkü bana dönmek istemediler.

Fırıl fırıl kılıç dönecek kentlerinde,Kapı sürgülerini yok edecek,Tüketecek onları düzenleri yüzünden.

Halkım benden uzaklaşmaya kararlı.Beni, Yüce Olanı çağırsalar bile,Asla yüceltmeyeceğim onları.

"Nasıl vazgeçerim senden, ey Efrayim?Nasıl teslim ederim seni, ey İsrail?Admaya yaptığımı nasıl sana yaparım?Seni nasıl Sevoyime çeviririm?Yüreğim değişti içimde,Alevlendi acıma duygularım.

Kızgın öfkemi başınıza yağdırmayacağım,Efrayimi yeniden yok etmeyeceğim.Çünkü ben insan değil, Tanrıyım,Kutsal Olanım aranızda,Artık öfkeyle üzerinize varmayacağım.

Aslan gibi kükreyenRABbin ardınca yürüyecekler;O kükreyince titreyerek gelecek çocukları batıdan.

Mısırdan kuşlar gibi,Asurdan güvercinler gibiTitreyerek gelecekler.Evlerine oturtacağım onları"Diyor RAB.

Efrayim yalanla,İsrail halkı hileyle çevremi sardı.Yahuda'ysa hâlâ dizginsiz,Tanrı'ya, Kutsal ve Sadık Olan'a karşı.