ሳውል ሞተ ድሕሪ፣ ዳዊት ካብ ምትታቶም ዓማሌቃውያን ተመሊሱ፤ ዳዊት ኣብ ዚቅላግ ክልተ መዓልት ተቀመጠ።

ሶስተ መዓልቲ ኣብ ዚ ሓደ ሰብ ካብ ሰፈር ሳውል ልብሱ ተቀዲዶ ኣፍራ ራሱ ላዕለው ዘሎ ኣወጣ፤ ምስ ናብ ዳዊት መጸአ ናብ ምድር ወድቖ ሰገደ።

ዳዊት ኣለዎ፣ ካበይ ተመጽእካ? እሱ ኣመለሰ፣ ካብ ሰፈር እስራኤል ሸሽነ ወጻእኩ።

ዳዊት ኣለዎ፣ እቲ ነገር ከመይ ኣላ? በጃኻ ንሕብረኒ። እሱ ኣመለሰ፣ ሕዝቡ ካብ ሰልፍ ሸሽነ እዩ፤ ብዙሓት ሕዝብ እንኳ ወድቆም ሞተው፤ ሳውልን ወዲኡ ዮናታንን እንኳ ሞተው።

ዳዊት ንዚ ነገረዎ ወጣት ኣለዎ፣ ሳውልን ወዲኡ ዮናታንን እንተ ሞተዉ ብኸመይ ተረድእካ?

እቲ ወጣት ነገረዎ ኣለዎ፣ በዓል ተጋጣሚ ኣብ ተራራ ጊልቦዓ ምስ ነበርኩ፣ ሳውል ተደጊፎ ኣብ መንኮሩ ነበረ፤ ሰረገላታትን ፈረሰኛታትን ብጽቡቕ ይከተሉዎ ነበሩ።

ኣብ ምእማኑ ምስ ተመለከተ ኣየኒ፣ ጠርነይ። እኔ ኣመለሰኩ፣ እዚኣ እየ!

ንዚ ኣለኒ፣ ማን ኢኻ? እኔ ኣመለሰኩ፣ ኣነ ዓማሌቃዊ እየ።

እንደገና ኣለኒ፣ በጃኻ ቁም ብላዕሌ ግደለኒ፤ ጭንቀት ዓርከየኒ እዩ፣ ሕይወተይ ግና ኣብ ውሽጢየ ተረፍቲ እዩ።

እነዚ ብላዕሌ ቆምኩ ገድልኩዎ፣ ዝወድቐ ድሕሪኡ ድግማ ክንደግ ኣይክእልን ከም ዝኾነ ዝተረዲኡኒ ስለ ነበር። ኣብ ራሱ ዘለዎ ክርንን ኣብ ክንዲኡ ዘለዋ ጌጥን ወሲድኩ ኣብዚ ንጌታይ ኣመጻኣቶም።

እንዚ ዳዊት ልብሱ ወስደ ቀደደዎ፤ ኣብ ምስኡ ዝነበሩ ሰባት እንኳ ከምኡውን ገበሩ።

ንሳውልን ንዮናታን ወዲኡን፣ ንሕዝቢ እግዚኣብሔርን ንቤተ እስራኤልን ስለ ብሰይፍ ዝወድቁ፣ ክሳብ ምሸት ሓዘኑ ኣለቐሱ ረሑሱ።

ዳዊት ንዚ ነገረዎ ወጣት ኣለዎ፣ ካበይ ኢኻ? እሱ ኣመለሰ፣ ኣነ ወዲ እንግዳ ዓማሌቃዊ እየ።

ዳዊት ኣለዎ፣ ምርጹ እግዚኣብሔር ትድምስ ንምድምሳ እጅካ ክትዘርግ ኣይፈራሕካን ነበር?

ዳዊት ሓደ ካብ ወጣቶ ጠራዎ ኣለዎ፣ ቅርብ ና ቅተሉ። እሱ መቶ ሞተ።

ዳዊት ኣለዎ፣ ደምኻ ኣብ ራስኻ ይኸውን፤ ኣፍኻ እቲ ምስክር ብሆነ ኣመሰክረ ስለ ነበረ፣ «ምርጹ እግዚኣብሔር ገደልኩ» እተበለካ።

ዳዊት ንሳውልን ንወዲኡ ዮናታንን ብዚ ልቕሶ ተለቒሶ።

(እንዲሁ ካልኦት ኣለዎ፣ ደቃቓት ይሁዳ ጥቕሚ ቀስት ኣስተምሩኣቶም፤ እነ ኣብ መጽሓፍ ያሻር ዝተጻሕፈ እዩ.)

ውበት እስራኤል ኣብ ከፍታትኻ ተገዲሉ ተተርፎ ኣሎ፤ እንታይ እዚ ብርቱዓን ወድቐዉ!

ኣብ ጋት ኣይትነግሩን፣ ኣብ መንገዶም ኣስቀሎን ኣይትሰብኡን፤ ደቃቓት ፍልስጥጣውያን ንይበልኩ ደስ እንተኾነ፣ ደቃቓት ዘይተገረዙ ንይመነጽዩ እንተኾነ።

ተራራት ጊልቦዓ ሆይ፣ ላዕላይኩም ጽሬ ኣይዑውን፣ ዝንቕርብ ምድር እውር ኣይዑውን፣ መስኦታት ስጦታ ኣይኑኹን፤ እቲ ቦታ ጋሻ ብርቱዓን ኣብ እርከን ተጣልዎ ነበር፣ ጋሻ ሳውል እንዳ ብዘይት ኣይተቀበለን ዝመስል።

ካብ ደም ተገዳልዮ፣ ካብ ስብ ብርቱዓን፣ ቀስቲ ዮናታን ኣይተመለሰትን፤ ሰይፍ ሳውል ባዶ ኣይተመለሰን።

ሳውልን ዮናታንን ኣብ ሕይወቶም ውብኦምን ዝደሰቱን ነበሩ፤ ኣብ ሞትኦም እንኳ ኣይተፈራረሱን። ካብ ንስር ፈጺሙ ነበሩ፣ ካብ ኣንበሳት ይኸልኣ ነበሩ።

ደቃቓት እስራኤል ሆይ፣ ስለ ሳውል ኣለቐሱ፤ ብቀይ ዝበለጸ ልብስ ኣለበሰኩም እና በለጸጉ ዕበየ ነገራት ደስ ኣለዎኩም፣ ኣብ ልብሳትኩም ጌጥ ወርቂ ዝለበሰ ነበር።

ኣብ ማእኸላይ ሰልፍ እንታይ እዚ ብርቱዓን ወድቐዉ! ዮናታን ሆይ፣ ኣብ ከፍታትኻ ተገደልካ።

ስለኻ ሓወይ ዮናታን ብጣዕሚ ተጭነቐስ እየ፤ ንኔ ብጣዕሚ ጣፍጢ ነበርካ። ሓቕኻ ንኔ ድንቅ ነበረ፣ ካብ ሓቕ ኣነስት በለጸ።

እንታይ እዚ ብርቱዓን ወድቐዉ፣ መሣርሒ ሰልፍ ጠፊኡ!