ባላአም እግዚኣብሔር እስራኤል ክባርከዮ ዝደሰ እዩ እቲ ረአየ፤ ከም ካልእ ጊዜ መንከን ለምን ንምፍላጥ ኣይሄደን፤ ገጽኡ ግን ናብ ደርሆ ኣተኻኸለ.

ባላአም ዓይኖ ኣነሳ፣ እስራኤል እንዳ ቤተ-ኣባታቶም ኣብ ድንኳናቶም ዝተዋህዱ ረአየ፤ መንፈስ ኣምላኽ ኣብኡ ኣደፈ.

ንቃል ትንቢቱ ጀምረ እዚ ኢሉ ኣመለለ፦ ይብል ባላአም ወዲ በዖር፣ ዓይኖ ዝክፈቱ ሰብ ይብል።

ቃላት ኣምላኽ ዝሰማ፣ ራእይ እምላእ ኃይለኛ ዝራእየ ይብል፤ ኣብ ሕልም ክወድእ ግን ዓይኖ ዝክፈቱ እዮም።

እንታይ ጽቡቕ እዮም ድንኳናትካ ያዕቆብ! እንታይ ውብ እዮም መሰማርካ እስራኤል!

እንተ ሸለቆታት ክዘርጉ እዮም፣ እንተ ኣትክልቲ ኣብ ጎና ወንዝ፣ እንተ ዛፍ ኣሎስ እግዚኣብሔር ዝተተከለ፣ እንተ ዛፍ ሴድራ ኣብ ጎና ማይ።

ካብ ደርቢኡ ማይ ይፈስስ እዩ፣ ዘርኡ ኣብ ብዙሕ ማይ ይኸውን፤ ንጉሡ ካብ አጋግ ይልዕሊ እዩ፣ መንግሥቱ ትከብር ትተኣክል እያ።

ኣምላኽ ካብ ግብጽ ኣውጽአዮ፤ ኃይል ከም ዓራዊ ቀንዲ ዘለዎ እዩ፤ ሕዝቦታት ሓሙታቱ ይበላ እዩ፣ ኣጥነቶም ይቆርጽ፣ ብቀስታቱ ይስነቕኦም እዩ።

እንተ ነብሪ ተንበረ እንተ ተናደ ነብሪ ሓይለኛ፤ መን ይነብራዮ? ዝመስግንካ ይባረኽ፣ ዝረግምካ ይርገመ።

እዚ ሓደ ባላቅ ቁጣኡ በልዕሊ ባላአም ተነደደ፣ እጆቱ ኣተጠበጠበ። ባላቅ ንባላአም እዚ ኢሉ ነገረ፦ ሓሙታቴ ክትርገመሎም ኣጽውዕካ ነይረ፤ እነ እዚ ንሶስተ ጊዜ ሙሉእ ባርክቶም ኣለኻ!

ስለዚ ሕጂ ናብ ቦታኻ ርሕ ተመለስ፤ ክንብር ዓቢ ክኣልየካ ሐሳብ ኣለኒ ነበረ፤ ግና እዚ እግዚኣብሔር ክብር ንምርካብ ኣጋጠረካ።

ባላአም ለባላቅ እዚ ኢሉ ነገረ፦ ንመልእኽተኻ ዝላእኻ ሰደድካ እንተ ኣለኹ ኣይደል?

ባላቅ ቤቱ ብብርን ብወርቕን ብሙሉእ እንተ ሃበኒ፣ ናይ እግዚኣብሔር ትእዛዝ ንላፍ ኣይኽእልን፤ ከም ዝወደኹ ጽቡቕ ወይ ሕማቕ ምግባር ኣይግበርን፤ እግዚኣብሔር ዝይብሉ ግን እቲ እዚ እዝረብ።

ሕጂ ና እቲ ሕዝበይ እየ ዝኸይድ። ተቀረብ፣ ኣብ መወዳእታ ዘመናት እዚ ሕዝብ ሕዝብካ ምንታይ ክገብር እንተይ ንነግርካ።

እንደዚ ንቃል ትንቢቱ ጀምረ ኣመለለ፦ ይብል ባላአም ወዲ በዖር፣ ዓይኖ ዝክፈቱ ሰብ ይብል።

ቃላት ኣምላኽ ዝሰማ፣ እውቀት እምላእ ልዑል ዝረከበ፣ ራእይ እምላእ ኃይለኛ ዝራእየ ይብል፤ ኣብ ሕልም ክወድእ ግን ዓይኖ ዝክፈቱ እዮም።

ክርአዮ እየ፣ ግን ሕጂ ኣይኮነን፤ ክመለክተዮ እየ፣ ግን ኣብ ቀረባ ኣይኮነን። ኮኮብ ካብ ያዕቆብ ይወጣ፣ በትር ካብ እስራኤል ይነፍር፤ ዳርታት ሞዓብ ይመትዓ፣ ልጆማ ሴት ኵሉ ይደምስስ።

ኤዶም ማረኽ ክሆን እዩ፣ ሴይር እንኳ ማረኽ ንሓሙታቱ ክሆን እዩ፤ እስራኤል ብጀግንነት ይገብር እዩ።

ካብ ያዕቆብ ዝመራ ይወጣ፣ ዝተረፈ ካብ ከተማ ይጠፍእ እዩ።

እቲ ኣማሌቅ ተመሊሶ ንቃል ትንቢቱ ኣመለለ እዚ ኢሉ፦ ኣማሌቅ ቀዳማይ ካብ ሕዝቦታት ነበረ፤ ግን መወዳእታኡ ለዓለም ክጠፍእ እዩ።

ቄናውያን ረአየ፣ ንቃል ትንቢቱ ኣመለለ እዚ ኢሉ፦ ዓቕሚ ዘለዎ መኖርካ እዩ፣ ዋሒኻ ኣብ ኮርረ ትኣክእ።

ነገር ግን ቄናዊ ክብልጥ እዩ፣ እስኪ ኣሱር ንባርያ ይሓቅርካ እስከ እዞ።

ንቃል ትንቢቱ ኣመለለ እዚ ኢሉ፦ ወይነይ! እግዚኣብሔር እዚ እንተ ገበረ መን ክነብር ይኽእል!

ጀልባታት ካብ ዳርቢ ኪቲም ይመጽኡ፣ ኣሱርን ኤቤርን ይዘውጉ፤ እዚ እሞ ለዓለም ይጠፍእ።

ባላአም ተነሳ ሄደ ናብ ቦታኡ ተመለሰ፤ ባላቅ እንኳ መንገዱ ሄደ።