ወዮ ንዚያ ዘይጽድቕ ሕጎች ዝውጹ እና ጭካነት ዝጽሑ ዘለዉ!

ድሑራት ካብ ፍርዲ ይርቁ፣ መብት ድኻ ናይ ሕዝበየ ይወስዱ፤ እንስቶ ክምርኣዮም ይኸውን፣ ድሕረ-ኣቦ ይስርቡ!

በዕለት ጉብኣት ምንታይ ትገብሩ? ካብ ርሑቕ ዝመጽእ መፈርሕ ኣሎ። ማን ክትሸይጡ ትፈልጡ? ክብርኩም ኣበይ ትትረፉ?

ብዘይኣነ በእስረኛታት ብርኩቡ ይታተዉ፣ በተቐባልያ ይወድቁ። እዚ ኩሉ ጀሚሩ መዓቱ ኣይተመሊሱን፣ እጁ ግና ደጊም ዝተዘረገ እያ.

ወይ ኣሱር! ቀልጢፍ መዓትየ እዩ፤ በትሩ ኣብ እጁ ዘለዎ ቁጽሪ መዓትየ እዩ.

ንሕዝብ ሐባል እሰድድካዮ፣ ንሕዝብ መዓትየ መልእኽቲ እምርሓብዎ፤ ማረኽን ምረታን ክትወስድ፣ ከመ ገረብ መንገዲ ክትረግጥዎም እንተዝኾነ ክትረግጥ.

ግን እዚ ከምዚ ኣይፈልጥን፣ ልቡም ከምዚ ኣይሓስብን፤ ነገር ግን ብልቡ ሕዝቦች ብዙሓት ክወግድን ክወጥርን እዩ ዝዕቅብ.

እዚ እዩ ዝርእስ፦ ‘ኣለታተይ ኩሉ ንጉሳት ኣይኮኑን?’

‘ካልኖ ከካርከሚስ ኣይኮነትን? ሓማት ከኣርፓድ ኣይኮነትን? ሰማርያ ከዳማስቆ ኣይኮነትን?’

‘እጄ መንግስታት ዘለዉ ጣዖታት ረኺባ፤ ተቀርጸ ምስላቶም ከም ናብ ኢየሩሳሌምን ሰማርያን ዘለዉ ይበልጥ ነበሩ.’

‘ኣይከውን እንዳ ብዛዕባ ሰማርያን ጣዖታታ ዘገበርኩ፣ ኢየሩሳሌምን ጣዖታታ እገብረሎ?’

ስለዚ ጌታ ስራሕኡ ኩሉ ኣብ ተራራ ጽዮንን ኢየሩሳሌምን እንዳ ዘፈጸመ፣ ፍሬ ድሙስ ልቡ ናይ ንጉሥ ኣሱር ይቅጣ እዩ፣ እንዲሁ ናይ ተነግዲ ርእዩ ክብሩ ይዋረድ.

እሱ እዚ ይእምር እዩ፦ ‘ብኃይል እጄ ገብርኩ፣ ብሕልዊነትየ ስለ ጠንቃቃ እየ፤ ወሰናት ሕዝቦች ኣነኣይ፣ ሀብታቶም ኣምትቻ ኣጥፊአ፣ ንሕዝብ እንተ ጀጋኑ ሰብ እንዳ ዝወራደ ኣውርድ እየ.’

‘ሀብታት ሕዝቦችን እንተ ጎጆ እጄ ረኺበዋ፤ እንተ ኣንድ ዝተዉ እንቁላዕ እንዳ ዝሰበረ እኔ ምድር ኩሉ ሰበርኩ፤ ክንፍ ዘነሠረ ወይ ኣፍ ዘከፈተ ወይ ዘራጨ ኣይነበረን.’

መዶር ራሱ ብምትምሃር ላዕለ ዝቆረጸዎ ይመክር እዩ? ወይ ሶራ ራሱ ላዕለ ዝናወጠዎ ይከብር እዩ? በትር ራሱ ንዝኣነስአዎ ላዕለ እንተ ዘነዘወረ ከም ዝኾነ፣ ወይ ሽኮኮ ራሱ ንዝነሳዎ ላዕለ እንተ ዘረከበ እቲ እንታይ ይበል እዩ—እንተ ዝኾነ እንታይ እዩ ዕንጨይቲ?

ስለዚ ጌታ እግዚኣብሔር ሠራዊት ኣብ ዘለዉ ስብኣት ሰባት ላዕለ ርግብ ዝገብር ሕማም ይሰድድ፤ በታሕቲ ክብሩ እንዳ ዘለዎ እሳ እንዳ እሳ ይነድድ.

ብርሃን እስራኤል እሳ ይሆን፣ ቅዱሱ እሳ ይሆን፤ በአንድ ዕለት ንእሸራትኡን ንሽኮናኡን ይቃጠል ይብላ.

ክብር ዱርኡን ዘምፅኡ ሜረሩን ነፍስን ሥጋን ይበልዕ፤ እንደ ባንዲራ ተሸኪም ሲድን እንተ ዝኸውን ይሆናሉ.

ዝተረፈ ዛፍ ኣብ ዱርኡ ጥቂት ይኸውን፣ ሕጻን እንኳ ብሕሳብ ይቁጽርዎ ክእል ይኸውን.

በዚ ዕለት ቀሪት እስራኤል እንዳ ዝተረፈን ካብ ቤተ ያዕቆብ ዝመለሱ እንኳ፣ ድገም ኣብ ዝመተኻኻላቶም ኣይተረኽቡን፤ እውነት በቑንና እምበር በእግዚኣብሔር ቅዱስ እስራኤል ይርክቡ.

ቀሪት ይመለስ፣ እንኳ ቀሪት ያዕቆብ ናብ እግዚኣብሔር ብርቱዕ ኣምላክ.

እንኳ ሕዝብኻ እስራኤል ከመ አሸ ባሕሪ ይህብ ይእምበር፣ ቀሪት እንታይ እዩ ዝመለስ፤ ዝተወሰነ ጥፋት ብጽድቕ ይፈስስ.

እውን ጌታ እግዚኣብሔር ሠራዊት ኣብ መካነ ምድር ኩሉ ዝተወሰነ ጥፋት ይፈጽም.

ስለዚ እዚ ይብል ጌታ እግዚኣብሔር ሠራዊት፦ ሕዝበየ ዝነብርኩም ኣብ ጽዮን፣ ካብ ኣሱር ኣይትፍራዉ። በትር ይመትካ፣ ሽኮኮኡ ላዕለኻ ከመ ግብጺ ይነሳ.

ምንኻ ግዜ ዝንእሽ ግዜ እዩ፤ መዓት ይድን፣ መዓትየ ብምጥፋኣቶም ይጨል እዩ.

ጌታ እግዚኣብሔር ሠራዊት መገረፅ ክነሳስሎ እዩ፣ ከመ ሸይሉ ሚድያን ኣብ ዓለባ ኦሬብ፤ እንዳ በትሩ ኣብ ባሕሪ ነበረ፣ እዚ እንተ ዘለዎ ከመ ግብጺ ክነሳ እዩ.

በዚ ዕለት ጭንቅኡ ካብ ኩብኻ ይነሽዕ፣ ፍርበቱ ካብ ጀርባኻ ይነሽዕ፤ ፍርበቱ በምልባል ምክንያት ይስበር.

ኣደና ኣያት መጻእ፣ ሚግሮን ዓልፎ፤ ኣብ ሚክማስ መሸከምታቱ ኣእቱ.

መስእር ኣልፈው፤ ኣብ ጌባ ማሕረብ ኣረፉ፤ ራማ ፈሪሓ፤ ጊበዓ ናይ ሳኦል ሸይጣ.

ድምፂኺ ኣንሺ ደቀ-ሰበይቲ ጋሊም፤ ድምፂኺ ናብ ላይሽ ይስማዕ፤ ድኻት ዓናቶት!

ማድመና ተኣንቀሳቕሰት፤ ናይ ጌቢም ተኣብርኡ ሽዪጡ.

እዚ ዕለት ኣብ ኖብ ይቆመ፤ እጁ ናብ ተራራ ወርሒ ጽዮን፣ ንጸንዓ ኢየሩሳሌም ይንዘውር.

እነሆ ጌታ፣ እግዚኣብሔር ሠራዊት፣ ብሽሕና ቅርንጫፎ ይቈርጥ፤ ኣብ ቁመት ዝልዓሉ ይቆርጡ ይወድቁ፣ ትሕቲ ዝነበሩ ተነግዳይ ይተዋሕዱ.

ድርብ ዱር ብብረት ይቈርጥ፤ ሊባኖስ ብብርቱዕ ሰብ ይወድቅ.