Davutun son sözleri şunlardır:"İşay oğlu Davut,Tanrının yükselttiği adam,Yakupun Tanrısının meshettiği,İsrailin sevilen ezgi okuyucusu şöyle diyor:

RABbin Ruhu benim aracılığımla konuşuyor,Sözü dilimin ucundadır.

İsrailin Tanrısı konuştu,İsrailin kayası bana dedi ki,'İnsanları doğruluklaVe Tanrı korkusuyla yöneten kişi,

Bulutsuz bir sabah,Şafakta görünen gün ışığı gibidir,Parlaklığı yağmurdan sonra topraktan ot bitirir.'

Soyum da Tanrıyla böyle değil mi?O benimle sonsuza dek kalıcı,Her yönüyle düzenli ve güvenilir bir antlaşma yaptı.Kesin kurtuluşa ve her dileğime kavuşmamı O sağlamayacak mı?

Kötülere gelince,Elle tutulamayan dikenler gibiTümü bir yana atılacak.

Dikenlere dokunan kişi,Demir bir araçlaYa da mızrağın sapıyla dokunur.Dikenler oldukları yerde bütünüyle yakılacak."

Davutun yiğit askerlerinin adları şunlardır: Esnili Adino diye de bilinen üç kişinin önderi Tahkemonlu Yoşeb-Başşevet bir saldırıda sekiz yüz kişiyi öldürdü.

İkincisi, Ahohlu Dodo oğlu Elazar. Pas-Dammimde savaşmak için toplanan Filistlilere meydan okuyan Davutun yanındaki üç yiğitten biriydi. İsrailliler o sırada geri çekilmişlerdi.

Ama Elazar yerinde durdu; eli yorulup kılıca yapışıncaya dek Filistlileri öldürdü. O gün RAB büyük bir zafer sağladı. İsrailliler yalnız yere serilenleri yağmalamak üzere Elazara döndüler. 1Ta.11:13).

Üçüncüsü, Hararlı Age oğlu Şammaydı. Filistliler Lahaydaki bir mercimek tarlasının yanında toplandıklarında, İsrailli askerler onların önünden kaçmıştı.

Ama Şamma tarlanın ortasında durup orayı savunmuş, Filistlileri öldürmüştü. RAB büyük bir zafer sağlamıştı.

Biçme zamanı Otuzlardan üçü Davutun yanına, Adullam Mağarasına gittiler. Bir Filist birliği Refaim Vadisinde ordugah kurmuştu.

Bu sırada Davut hisarda, ikinci Filist birliğiyse Beytlehemdeydi.

Davut özlemle, "Keşke biri Beytlehemde kapının yanındaki kuyudan bana su getirse!" dedi.

Bu Üçler Filist ordugahının ortasından geçerek Beytlehemde kapının yanındaki kuyudan su çekip Davuta getirdiler. Ama Davut içmek istemedi; suyu yere dökerek RABbe sundu.

"Ya RAB, bunu yapmak benden uzak olsun!" dedi, "Canlarını tehlikeye atıp giden bu üç kişinin kanını mı içeyim?" Bu yüzden suyu içmek istemedi. Bu üç kişinin yiğitliği işte böyleydi.

Yoavın kardeşi, Seruya oğlu Avişay Üçlerin önderiydi. Mızrağını kaldırıp üç yüz kişiyi öldürdü. Bu yüzden Üçler kadar ünlendi.

Üçlerin en saygın kişisiydi ve onların önderi oldu. Ama Üçlerden sayılmadı.

Yehoyada oğlu Kavseelli Benaya yürekli bir savaşçıydı. Büyük işler başardı. Aslan yürekli iki Moavlıyı öldürdü. Ayrıca karlı bir gün çukura inip bir aslan öldürdü.

İri yarı bir Mısırlıyı da öldürdü. Mısırlının elinde mızrak vardı. Benaya sopayla onun üzerine yürüdü. Mızrağı elinden kaptığı gibi onu kendi mızrağıyla öldürdü.

Yehoyada oğlu Benayanın yaptıkları bunlardır. Bu sayede o da üç yiğitler kadar ünlendi.

Benaya Otuzlar arasında saygın bir yer edindiyse de, Üçlerden sayılmadı. Davut onu muhafız birliği komutanlığına atadı.

Otuzların arasında sayılan ötekiler şunlardır: Yoavın kardeşi Asahel,Beytlehemli Dodo oğlu Elhanan,

İkisi de Harotlu olan Şamma ve Elika,

Paletli Heles, Tekoalı İkkeş oğlu İra,

Anatotlu Aviezer, Huşalı Mevunnay,

Ahohlu Salmon, Netofalı Mahray,

Netofalı Baana oğlu Helev,Benyaminoğullarından Givalı Rivay oğlu İttay,

Piratonlu Benaya, Gaaş vadilerinden Hidday,

Arvalı Avialvon, Barhumlu Azmavet,

Şaalbonlu Elyahba, Yaşanın oğulları ve Yonatan,

Hararlı Şamma, Hararlı Şarar oğlu Ahiam,

Maakalı Ahasbay oğlu Elifelet,Gilolu Ahitofel oğlu Eliam,

Karmelli Hesray, Aravlı Paaray,

Sovalı Natan oğlu Yigal, Gatlı Bani,

Ammonlu Selek, Seruya oğlu Yoavın silah taşıyıcısı Beerotlu Nahray,

Yattirli İra ve Garev,

Hititli Uriya.Tümü otuz yedi kişiydi.