Yakupla birlikte aileleriyle Mısıra giden İsrailoğullarının adları şunlardır:

Ruben, Şimon, Levi, Yahuda,

İssakar, Zevulun, Benyamin,

Dan, Naftali, Gad, Aşer.

Yakupun soyundan gelenler toplam yetmiş kişiydi. Yusuf zaten Mısırdaydı.

Zamanla Yusuf, kardeşleri ve o kuşağın hepsi öldü.

Ama soyları arttı; üreyip çoğaldılar, gittikçe büyüdüler, ülke onlarla dolup taştı.

Sonra Yusuf hakkında bilgisi olmayan yeni bir kral Mısırda tahta çıktı.

Halkına, "Bakın, İsrailliler sayıca bizden daha çok" dedi,

"Gelin, onlara karşı aklımızı kullanalım, yoksa daha da çoğalırlar; bir savaş çıkarsa, düşmanlarımıza katılıp bize karşı savaşır, ülkeyi terk ederler."

Böylece Mısırlılar İsraillilerin başına onları ağır işlere koşacak angaryacılar atadılar. İsrailliler firavun için Pitom ve Ramses adında ambarlı kentler yaptılar.

Ama Mısırlılar baskı yaptıkça İsrailliler daha da çoğalarak bölgeye yayıldılar. Mısırlılar korkuya kapılarak

İsraillileri amansızca çalıştırdılar.

Her türlü tarla işi, harç ve kerpiç yapımı gibi ağır işlerle yaşamı onlara zehir ettiler. Bütün işlerinde onları amansızca kullandılar.

Mısır Kralı, Şifra ve Pua adındaki İbrani ebelere şöyle dedi:

"İbrani kadınlarını doğum sandalyesinde doğurturken iyi bakın; çocuk erkekse öldürün, kızsa dokunmayın."

Ama ebeler Tanrıdan korkan kimselerdi, Mısır Kralının buyruğuna uymayarak erkek çocukları sağ bıraktılar.

Bunun üzerine Mısır Kralı ebeleri çağırtıp, "Niçin yaptınız bunu?" diye sordu, "Neden erkek çocukları sağ bıraktınız?"

Ebeler, "İbrani kadınlar Mısırlı kadınlara benzemiyor" diye yanıtladılar, "Çok güçlüler. Daha ebe gelmeden doğuruyorlar."

Tanrı ebelere iyilik etti. Halk çoğaldıkça çoğaldı.

Ebeler kendisinden korktukları için Tanrı onları ev bark sahibi yaptı.

Bunun üzerine firavun bütün halkına buyruk verdi: "Doğan her İbrani erkek çocuk Nil'e atılacak, kızlar sağ bırakılacak."