RAB verdiği söz uyarınca Saraya iyilik etti ve sözünü yerine getirdi.

Sara hamile kaldı; İbrahimin yaşlılık döneminde, tam Tanrının belirttiği zamanda ona bir erkek çocuk doğurdu.

İbrahim Saranın doğurduğu çocuğa İshakfı adını verdi.

Tanrının kendisine buyurduğu gibi oğlu İshakı sekiz günlükken sünnet etti.

İshak doğduğunda İbrahim yüz yaşındaydı.

Sara, "Tanrı yüzümü güldürdü" dedi, "Bunu duyan herkes benimle birlikte gülecek.

Kim İbrahime Sara çocuk emzirecek derdi? Bu yaşında ona bir oğul doğurdum."

Çocuk büyüdü. Sütten kesildiği gün İbrahim büyük bir şölen verdi.

Ne var ki Sara, Mısırlı Hacerin İbrahimden olma oğlu İsmailin alay ettiğini görünce,

İbrahime, "Bu cariyeyle oğlunu kov" dedi, "Bu cariyenin oğlu, oğlum İshakın mirasına ortak olmasın."

Bu İbrahimi çok üzdü, çünkü İsmail de öz oğluydu.

Ancak Tanrı İbrahime, "Oğlunla cariyen için üzülme" dedi, "Sara ne derse, onu yap. Çünkü senin soyun İshakla sürecektir.

Cariyenin oğlundan da bir ulus yaratacağım, çünkü o da senin soyun."

İbrahim sabah erkenden kalktı, biraz yiyecek, bir tulum da su hazırlayıp Hacerin omuzuna attı, çocuğunu da verip onu gönderdi. Hacer Beer-Şeva Çölüne gitti, orada bir süre dolaştı.

Tulumdaki su tükenince, oğlunu bir çalının altına bıraktı.

Yaklaşık bir ok atımı uzaklaşıp, "Oğlumun ölümünü görmeyeyim" diyerek onun karşısına oturup hıçkıra hıçkıra ağladı.

Tanrı çocuğun sesini duydu. Tanrının meleği göklerden Hacere, "Nen var, Hacer?" diye seslendi, "Korkma! Çünkü Tanrı çocuğun sesini duydu.

Kalk, oğlunu kaldır, elini tut. Onu büyük bir ulus yapacağım."

Sonra Tanrı Hacerin gözlerini açtı, Hacer bir kuyu gördü. Gidip tulumunu doldurdu, oğluna içirdi.

Çocuk büyürken Tanrı onunlaydı. Çocuk çölde yaşadı ve okçu oldu.

Paran Çölünde yaşarken annesi ona Mısırlı bir kadın aldı.

O sırada Avimelekle ordusunun komutanı Fikol İbrahime, "Yaptığın her şeyde Tanrı seninle" dediler,

"Onun için, Tanrının önünde bana, oğluma ve soyuma haksız davranmayacağına ant iç. Bana ve konuk olarak yaşadığın bu ülkeye, benim sana yaptığım gibi iyi davran."

İbrahim, "Ant içerim" dedi.

İbrahim Avimeleke bir kuyuyu zorla ele geçiren adamlarından yakındı.

Avimelek, "Bunu kimin yaptığını bilmiyorum" diye yanıtladı, "Sen de bana söylemedin, ilk kez duyuyorum."

Daha sonra İbrahim Avimeleke davar ve sığır verdi. Böylece ikisi bir antlaşma yaptılar.

İbrahim sürüsünden yedi dişi kuzu ayırdı.

Avimelek, "Bunun anlamı ne, niçin bu yedi dişi kuzuyu ayırdın?" diye sordu.

İbrahim, "Bu yedi dişi kuzuyu benim elimden almalısın" diye yanıtladı, "Kuyuyu benim açtığımın kanıtı olsun."

Bu yüzden oraya Beer-Şeva adı verildi. Çünkü ikisi orada ant içmişlerdi.

Beer-Şevada yapılan bu antlaşmadan sonra Avimelek, ordusunun komutanı Fikolla birlikte Filist yöresine geri döndü.

İbrahim Beer-Şevada bir ılgın ağacı dikti; orada RABbi, ölümsüz Tanrıyı adıyla çağırdı.

Filist yöresinde konuk olarak uzun süre yaşadı.