Verse 1

İbrahim bir kadınla daha evlendi. Kadının adı Keturaydı.

Verse 2

Ondan Zimran, Yokşan, Medan, Midyan, Yişbak, Şuah adlı çocukları oldu.

Verse 3

Yokşandan da Şeva, Dedan oldu. Dedan soyundan Aşurlular, Letuşlular, Leumlular doğdu.

Verse 4

Midyanın Efa, Efer, Hanok, Avida, Eldaa adlı oğulları oldu. Bunların hepsi Keturanın soyundandı.

Verse 5

İbrahim sahip olduğu her şeyi İshaka bıraktı.

Verse 6

Cariyelerinin oğullarına da armağanlar verdi. Kendisi sağken bu çocukları oğlu İshaktan uzaklaştırıp doğuya gönderdi.

Verse 7

İbrahim yüz yetmiş beş yıl yaşadı. Ömrü bu kadardı.

Verse 8

Kocamış, yaşama doymuş, iyice yaşlanmış olarak son soluğunu verdi. Ölüp atalarına kavuştu.

Verse 9

Oğulları İshakla İsmail onu Hititli Sohar oğlu Efronun tarlasında Mamreye yakın Makpela Mağarasına gömdüler.

Verse 10

İbrahim o tarlayı Hititlerden satın almıştı. Böylece İbrahimle karısı Sara oraya gömüldüler.

Verse 11

Tanrı İbrahimin ölümünden sonra oğlu İshakı kutsadı. İshak Beer-Lahay-Roide yaşıyordu.

Verse 12

Saranın cariyesi Mısırlı Hacerin İbrahime doğurduğu İsmailin öyküsü:

Verse 13

Doğum sırasına göre İsmailin oğullarının adları şunlardır: İlk oğlu Nevayot. Sonra Kedar, Adbeel, Mivsam,

Verse 14

Mişma, Duma, Massa,

Verse 15

Hadat, Tema, Yetur, Nafiş, Kedema gelir.

Verse 16

İsmailin oğulları olan bu on iki bey oymakların atalarıydı. Köylerine, obalarına da bu adları verdiler.

Verse 17

İsmail yüz otuz yedi yıl yaşadıktan sonra son soluğunu verdi. Ölüp halkına kavuştu.

Verse 18

İsmailoğulları Aşura doğru giderken Mısır sınırı yakınında, Havila ile Şur arasındaki bölgeye yerleştiler. Kardeşlerinin yaşadığı yerin doğusuna yerleşmişlerdi.

Verse 19

İbrahimin oğlu İshakın öyküsü:

Verse 20

İshak Aramlı Lavanın kızkardeşi, Paddan-Aramlı Betuelin kızı Rebekayla evlendiğinde kırk yaşındaydı.

Verse 21

İshak karısı için RABbe yakardı, çünkü karısı kısırdı. RAB İshakın yakarışını yanıtladı, Rebeka hamile kaldı.

Verse 22

Çocuklar karnında itişiyordu. Rebeka, "Nedir bu başıma gelen?" diyerek RABbe danışmaya gitti.

Verse 23

RAB onu şöyle yanıtladı: "Rahminde iki ulus var,Senden iki ayrı halk doğacak,Biri öbüründen güçlü olacak,Büyüğü küçüğüne hizmet edecek."

Verse 24

Doğum vakti gelince, Rebekanın ikiz oğulları oldu.

Verse 25

İlk doğan oğlu kıpkırmızı ve tüylüydü; kırmızı bir cüppeyi andırıyordu. Adını Esav koydular.

Verse 26

Sonra kardeşi doğdu. Eliyle Esavın topuğunu tutuyordu. Bu yüzden İshak ona Yakupfö adını verdi. Rebeka doğum yaptığında İshak altmış yaşındaydı.

Verse 27

Çocuklar büyüdü. Esav kırları seven usta bir avcı oldu. Yakupsa hep çadırda oturan sakin bir adamdı.

Verse 28

İshak Esavı daha çok severdi, çünkü onun getirdiği av etlerini yerdi. Rebeka ise Yakupu severdi.

Verse 29

Bir gün Yakup çorba pişirirken Esav avdan geldi. Aç ve bitkindi.

Verse 30

Yakupa, "Lütfen şu kızıl çorbadan biraz ver de içeyim. Aç ve bitkinim" dedi. Bu nedenle ona Edom adı da verildi.

Verse 31

Yakup, "Önce sen ilk oğulluk hakkını bana ver" diye karşılık verdi.

Verse 32

Esav, "Baksana, açlıktan ölmek üzereyim" dedi, "İlk oğulluk hakkının bana ne yararı var?"

Verse 33

Yakup, "Önce ant iç" dedi. Esav ant içerek ilk oğulluk hakkını Yakupa sattı.

Verse 34

Yakup Esav'a ekmekle mercimek çorbası verdi. Esav yiyip içtikten sonra kalkıp gitti. Böylece Esav ilk oğulluk hakkını küçümsemiş oldu.