Ya RAB, ününü duydum ve yaptıklarının karşısında ürperdim.Günümüzde de aynı şeyleri yap, ya RAB,Şimdi herkes bilsin neler yapabildiğini.Öfkeliyken merhametini anımsa! biçimi olduğu sanılıyor.

Tanrı Temandan,Kutsal Tanrı Paran Dağından geldi.

Güneş gibi parıldıyor,Elleri ışık saçıyor.Gücünün gizi ellerinde.

Yayılıyor salgın hastalıklar önüsıra,Ardısıra da ölümcül hastalıklar.

Duruşuyla dünyayı sarstı,Titretti ulusları bakışıyla,Yaşlı dağlar darmadağın oldu,Dünya kurulalı beri var olan tepeler Ona baş eğdi.Tanrının yolları değişmezdir.

Kuşan çadırlarını çaresizlik içinde gördüm,Midyan konutları korkudan titriyordu.

Ya RAB, nehirlere mi öfkelendin?Gazabın ırmaklara mı?Yoksa denize mi kızdın da,Atlarına, yenilmez savaş arabalarına bindin?

Gerdin yayını,Okların içtiğin antlardır.

Sarsıldı dağlar seni görünce,Seller her yanı süpürüp geçti.Engin denizler gürledi, dalgalar yükseldi.

Uçuşan oklarının pırıltısından,Parlayan mızrağının ışıltısından,Yerlerinde durakaldı güneş ve ay.

Gazap içinde ilerledin yeryüzünde,Ulusları öfkeyle çiğneyip ezdin.

Kendi halkını, seçtiğin ulusu kurtarmaya geldin.Kötü soyun başını ezdin,Soydun onu tepeden tırnağa.

Başını kendi mızrağıyla deldin.Askerleri fırtına gibi gelmişti bizi dağıtmaya,Saklanan düşkünleri yok etmiş gibi seviniyorlardı.

Sense atlarınla çiğneyip geçtin büyük denizleri,Sularını köpürterek...

Sesini duyunca yüreğim hopladı,Seğirdi dudaklarım,Kemiklerim eridi sanki,Çözüldü dizlerimin bağı.Ama bize saldıran halkın felakete uğrayacağı günüSabırla bekleyeceğim.

Tomurcuklanmasa incir ağaçları,Asmalar üzüm vermese,Boşa gitse de zeytine verilen emek,Tarlalar ürün vermese de,Boşalsa da davar ağılları,Sığır kalmasa da ahırlarda,

Ben yine RAB sayesinde sevineceğim,Kurtuluşumun Tanrısı sayesinde sevinçten coşacağım.

Egemen RAB gücümdür benim.Ayaklarıma geyik ayağının çevikliğini verir.Aşırtır beni yükseklerden.