Verse 1
RABbin gazap değneği altında acı çeken adam benim.
Verse 2
Beni güttü,Işıkta değil karanlıkta yürüttü.
Verse 3
Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.
Verse 4
Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.
Verse 5
Beni kuşattı,Acı ve zahmetle sardı çevremi.
Verse 6
Çoktan ölmüş ölüler gibiBeni karanlıkta yaşattı.
Verse 7
Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum,Zincirimi ağırlaştırdı.
Verse 8
Feryat edip yardım isteyince deDuama set çekiyor.
Verse 9
Yontma taşlarla yollarımı kesti,Dolaştırdı yollarımı.
Verse 10
Benim için O pusuya yatmış bir ayı,Gizlenmiş bir aslandır.
Verse 11
Yollarımı saptırdı, paraladı,Mahvetti beni.
Verse 12
Yayını gerdi, okunu savurmak içinBeni nişangah olarak dikti.
Verse 13
Oklarını böbreklerime sapladı.
Verse 14
Halkımın önünde gülünç düştüm,Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.
Verse 15
Beni acıya doyurdu,Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.
Verse 16
Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı,Kül içinde diz çöktürdü bana.
Verse 17
Esenlik yüzü görmedi canım,Mutluluğu unuttum.
Verse 18
Bu yüzden diyorum ki,"Dermanım tükendi,RABden umudum kesildi."
Verse 19
Acımı, başıboşluğumu,Pelinotuyla ödü anımsa!
Verse 20
Hâlâ onları düşünmekteVe sıkılmaktayım.
Verse 21
Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:
Verse 22
RABbin sevgisi hiç tükenmez,Merhameti asla son bulmaz; sayesinde yok olmadık."
Verse 23
Her sabah tazelenir onlar,Sadakatin büyüktür.
Verse 24
"Benim payıma düşen RABdir" diyor canım,"Bu yüzden Ona umut bağlıyorum."
Verse 25
RAB kendisini bekleyenler,Onu arayan canlar için iyidir.
Verse 26
RABbin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.
Verse 27
İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.
Verse 28
RAB insana boyunduruk takınca,İnsan tek başına oturup susmalı;
Verse 29
Umudunu kesmeden yere kapanmalı,
Verse 30
Kendisine vurana yanağını dönüpUtanca doymalı;
Verse 31
Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.
Verse 32
Dert verse de,Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;
Verse 33
Çünkü isteyerek acı çektirmez,İnsanları üzmez.
Verse 34
Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,
Verse 35
Yüceler Yücesinin huzurunda insan hakkını saptırmayı,
Verse 36
Davasında insana haksızlık etmeyiRab doğru görmez.
Verse 37
Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?
Verse 38
İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesinin ağzından çıkmıyor mu?
Verse 39
İnsan, yaşayan insanNiçin günahlarının cezasından yakınır?
Verse 40
Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim,Yine RABbe dönelim.
Verse 41
Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrıya açalım:
Verse 42
"Biz karşı çıkıp başkaldırdık,Sen bağışlamadın.
Verse 43
Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın,Acımadan öldürdün.
Verse 44
Dualar sana erişmesin diyeBulutları örtündün.
Verse 45
Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.
Verse 46
Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.
Verse 47
Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze."
Verse 48
Kırılan halkım yüzündenGözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.
Verse 49
Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,
Verse 50
RAB göklerden bakıp görünceye dek.
Verse 51
Kentimdeki kızların halini gördükçeYüreğim sızlıyor.
Verse 52
Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.
Verse 53
Beni sarnıca atıp öldürmek istediler,Üzerime taş attılar.
Verse 54
Sular başımdan aştı, "Tükendim" dedim.
Verse 55
Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;
Verse 56
Sesimi, "Ahıma, çağrıma kulağını kapama!" dediğimi duydun.
Verse 57
Seni çağırınca yaklaşıp, "Korkma!" dedin.
Verse 58
Davamı sen savundun, ya Rab,Canımı kurtardın.
Verse 59
Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB,Davamı sen gör.
Verse 60
Benden nasıl öç aldıklarını,Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.
Verse 61
Aşağılamalarını, ya RAB,Çevirdikleri bütün dolapları,Bana saldıranların dediklerini,Gün boyu söylendiklerini duydun.
Verse 63
Oturup kalkışlarına bak,Alay konusu oldum türkülerine.
Verse 64
Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.
Verse 65
İnat etmelerini sağla,Lanetin üzerlerinden eksilmesin.
Verse 66
Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.