Tanrının Oğlu İsa Mesihle ilgili Müjdenin başlangıcı.

Peygamber Yeşayanın Kitabında şöyle yazılmıştır: "İşte, habercimi senin önünden gönderiyorum; O senin yolunu hazırlayacak."

"Çölde haykıran, 'Rabbin yolunu hazırlayın, Geçeceği patikaları düzleyin' diye sesleniyor."

Böylece Vaftizci Yahya çölde ortaya çıktı. İnsanları, günahlarının bağışlanması için tövbe edip vaftiz olmaya çağırıyordu.

Bütün Yahudiye halkı ve Yeruşalimlilerin hepsi ona geliyor, günahlarını itiraf ediyor, onun tarafından Şeria Irmağında vaftiz ediliyordu.

Yahyanın deve tüyünden giysisi, belinde deri kuşağı vardı. Çekirge ve yaban balı yerdi.

Şu haberi yayıyordu: "Benden sonra benden daha güçlü olan geliyor. Eğilip Onun çarıklarının bağını çözmeye bile layık değilim.

Ben sizi suyla vaftiz ettim, ama O sizi Kutsal Ruhla vaftiz edecektir."

O günlerde Celilenin Nasıra Kentinden çıkıp gelen İsa, Yahya tarafından Şeria Irmağında vaftiz edildi.

Tam sudan çıkarken, göklerin yarıldığını ve Ruhun güvercin gibi üzerine indiğini gördü.

Göklerden, "Sen benim sevgili Oğlumsun, senden hoşnudum" diyen bir ses duyuldu.

O an Ruh, İsayı çöle gönderdi.

İsa çölde kaldığı kırk gün boyunca Şeytan tarafından denendi. Yabanıl hayvanlar arasındaydı, melekler Ona hizmet ediyordu.

Yahyanın tutuklanmasından sonra İsa, Tanrının Müjdesini duyura duyura Celileye gitti.

"Zaman doldu" diyordu, "Tanrının Egemenliği yaklaştı. Tövbe edin, Müjdeye inanın!"

İsa, Celile Gölünün kıyısından geçerken, göle ağ atmakta olan Simun ile kardeşi Andreası gördü. Bu adamlar balıkçıydı.

İsa onlara, "Ardımdan gelin" dedi, "Sizleri insan tutan balıkçılar yapacağım."

Onlar da hemen ağlarını bırakıp Onun ardından gittiler.

İsa biraz ileri gidince Zebedinin oğulları Yakupla Yuhannayı gördü. Teknede ağlarını onarıyorlardı.

Hemen onları çağırdı. Onlar da babaları Zebediyi işçilerle birlikte teknede bırakıp İsanın ardından gittiler.

Kefarnahuma girdiler. Şabat Günü İsa havraya gidip öğretmeye başladı.

Halk Onun öğretişine şaşıp kaldı. Çünkü onlara din bilginleri gibi değil, yetkili biri gibi öğretiyordu.

Tam o sırada havrada bulunan ve kötü ruha tutulmuş bir adam, "Ey Nasıralı İsa, bizden ne istiyorsun?" diye bağırdı. "Bizi mahvetmeye mi geldin? Senin kim olduğunu biliyorum, Tanrının Kutsalısın sen!"

İsa, "Sus, çık adamdan!" diyerek kötü ruhu azarladı.

Kötü ruh adamı sarstı ve büyük bir çığlık atarak içinden çıktı.

Herkes şaşıp kaldı. Birbirlerine, "Bu nasıl şey?" diye sormaya başladılar. "Yepyeni bir öğreti! Kötü ruhlara bile yetkiyle buyruk veriyor, onlar da sözünü dinliyor."

Böylece İsayla ilgili haber, Celile bölgesinin her yerine hızla yayıldı.

İsa havradan çıkar çıkmaz, Yakup ve Yuhanna ile birlikte Simun ve Andreasın evine gitti.

Simunun kaynanası ateşler içinde yatıyordu. Durumu hemen İsaya bildirdiler.

O da hastaya yaklaştı, elinden tutup kaldırdı. Kadının ateşi düştü, onlara hizmet etmeye başladı.

Akşam olup güneş batınca, bütün hastaları ve cinlileri İsaya getirdiler.

Bütün kent halkı kapıya toplanmıştı.

İsa, çeşitli hastalıklara yakalanmış birçok kişiyi iyileştirdi, birçok cini kovdu. Cinlerin konuşmasına izin vermiyordu. Çünkü onlar kendisinin kim olduğunu biliyorlardı.

Sabah çok erkenden, ortalık henüz ağarmadan İsa kalktı, evden çıkıp ıssız bir yere gitti, orada dua etmeye başladı.

Simun ile yanındakiler İsayı aramaya çıktılar.

Onu bulunca, "Herkes seni arıyor!" dediler.

İsa onlara, "Başka yerlere, yakın kasabalara gidelim" dedi. "Oralarda da Tanrı sözünü duyurayım. Bunun için çıkıp geldim."

Böylece havralarında Tanrı sözünü duyurarak ve cinleri kovarak bütün Celile bölgesini dolaştı.

İsaya cüzamlı biri geldi, diz çökerek, "İstersen beni temiz kılabilirsin" diye yalvardı.

İsanın yüreği sızladı, elini uzatıp adama dokundu, "İsterim, temiz ol!" dedi.

Adam anında cüzamdan kurtulup tertemiz oldu.

İsa onu sıkıca uyararak hemen yanından uzaklaştırdı.

"Sakın kimseye bir şey söyleme!" dedi. "Git, kâhine görün ve cüzamdan temizlendiğini herkese kanıtlamak için Musanın buyurduğu sunuları sun."

Ne var ki, adam çıkıp gitti, olayla ilgili haberi her tarafa yayıp duyurmaya başladı. Öyle ki, İsa artık hiçbir kente açıkça giremez oldu. Ancak dışarıda, ıssız yerlerde kalıyordu. Ve halk her yerden O'na akın ediyordu.