Bu sırada Yeruşalimden bazı Ferisiler ve din bilginleri İsaya gelip, "Öğrencilerin neden atalarımızın töresini çiğniyor?" diye sordular, "Yemekten önce ellerini yıkamıyorlar."

İsa onlara şu karşılığı verdi: "Ya siz, neden töreniz uğruna Tanrı buyruğunu çiğniyorsunuz?

Çünkü Tanrı şöyle buyurdu: 'Annene babana saygı göstereceksin'; 'Annesine ya da babasına söven kesinlikle öldürülecektir.'

Ama siz, 'Her kim anne ya da babasına, benden alacağın bütün yardım Tanrıya adanmıştır derse, artık babasına saygı göstermek zorunda değildir' diyorsunuz. Böylelikle, töreniz uğruna Tanrının sözünü geçersiz kılmış oluyorsunuz.

Ey ikiyüzlüler! Yeşayanın sizinle ilgili şu peygamberlik sözü ne kadar yerindedir: 'Bu halk dudaklarıyla beni sayar, Ama yürekleri benden uzak.

Bana boşuna taparlar. Çünkü öğrettikleri, sadece insan buyruklarıdır.' "

İsa, halkı yanına çağırıp onlara, "Dinleyin ve şunu belleyin" dedi.

"Ağızdan giren şey insanı kirletmez. İnsanı kirleten ağızdan çıkandır."

Bu sırada öğrencileri Ona gelip, "Biliyor musun?" dediler, "Ferisiler bu sözü duyunca gücendiler."

İsa şu karşılığı verdi: "Göksel Babamın dikmediği her fidan kökünden sökülecektir.

Bırakın onları; onlar körlerin kör kılavuzlarıdır. Eğer kör köre kılavuzluk ederse, ikisi de çukura düşer."

Petrus, "Bu benzetmeyi bize açıkla" dedi.

"Siz de mi hâlâ anlamıyorsunuz?" diye sordu İsa.

"Ağza giren her şeyin mideye indiğini, oradan da helaya atıldığını bilmiyor musunuz?

Ne var ki ağızdan çıkan, yürekten kaynaklanır. İnsanı kirleten de budur.

Çünkü kötü düşünceler, cinayet, zina, fuhuş, hırsızlık, yalan yere tanıklık ve iftira hep yürekten kaynaklanır.

İnsanı kirleten bunlardır. Yıkanmamış ellerle yemek yemek insanı kirletmez."

İsa oradan ayrılıp Sur ve Sayda bölgesine geçti.

O yöreden Kenanlı bir kadın İsaya gelip, "Ya Rab, ey Davut Oğlu, halime acı! Kızım cine tutuldu, çok kötü durumda" diye feryat etti.

İsa kadına hiçbir karşılık vermedi. Öğrencileri yaklaşıp, "Sal şunu, gitsin!" diye rica ettiler. "Arkamızdan bağırıp duruyor."

İsa, "Ben yalnız İsrail halkının kaybolmuş koyunlarına gönderildim" diye yanıtladı.

Kadın ise yaklaşıp, "Ya Rab, bana yardım et!" diyerek Onun önünde yere kapandı.

İsa ona, "Çocukların ekmeğini alıp köpeklere atmak doğru değildir" dedi.

Kadın, "Haklısın, ya Rab" dedi. "Ama köpekler de efendilerinin sofrasından düşen kırıntıları yer."

O zaman İsa ona şu karşılığı verdi: "Ey kadın, imanın büyük! Dilediğin gibi olsun." Ve kadının kızı o saatte iyileşti.

İsa oradan ayrıldı, Celile Gölünün kıyısından geçerek dağa çıkıp oturdu.

Yanına büyük bir kalabalık geldi. Beraberlerinde kötürüm, kör, çolak, dilsiz ve daha birçok hasta getirdiler. Hastaları Onun ayaklarının dibine bıraktılar. O da onları iyileştirdi.

Halk, dilsizlerin konuştuğunu, çolakların iyileştiğini, körlerin gördüğünü, kötürümlerin yürüdüğünü görünce şaştı ve İsrailin Tanrısını yüceltti.

İsa öğrencilerini yanına çağırıp, "Halka acıyorum" dedi. "Üç gündür yanımdalar, yiyecek hiçbir şeyleri yok. Onları aç aç evlerine göndermek istemiyorum, yolda bayılabilirler."

Öğrenciler kendisine, "Böyle ıssız bir yerde bu kadar kalabalığı doyuracak ekmeği nereden bulalım?" dediler.

İsa, "Kaç ekmeğiniz var?" diye sordu. "Yedi ekmekle birkaç küçük balığımız var" dediler.

Bunun üzerine İsa, halka yere oturmalarını buyurdu.

Yedi ekmekle balıkları aldı, şükredip bunları böldü, öğrencilerine verdi. Onlar da halka dağıttılar.

Herkes yiyip doydu. Artakalan parçalardan yedi küfe dolusu topladılar.

Yemek yiyenlerin sayısı, kadın ve çocuklar hariç, dört bin erkekti.

İsa, halkı evlerine gönderdikten sonra tekneye binip Magadan bölgesine geçti.