Verse 1

Süleymanın özdeyişleri:Bilge çocuk babasını sevindirir,Akılsız çocuk annesini üzer.

Verse 2

Haksızca kazanılan servetin yararı yoktur,Ama doğruluk ölümden kurtarır.

Verse 3

RAB doğru kişiyi aç komaz,Ama kötülerin isteğini boşa çıkarır.

Verse 4

Tembel eller insanı yoksullaştırır,Çalışkan el zengin eder.

Verse 5

Aklı başında evlat ürünü yazın toplar,Hasatta uyuyansa ailesinin yüzkarasıdır.

Verse 6

Bereket doğru kişinin başına yağar,Kötülerse zorbalıklarını sözle gizler.

Verse 7

Doğrular övgüyle,Kötüler nefretle anılır.

Verse 8

Bilge kişi buyrukları kabul eder,Çenesi düşük ahmaksa yıkıma uğrar.

Verse 9

Dürüst kişi güvenlik içinde yaşar,Ama hileli yoldan giden açığa vurulacaktır.

Verse 10

Sinsice göz kırpan, acılara neden olur.Çenesi düşük ahmak da yıkıma uğrar. (bkz.10:8), Septuaginta "Cesaretle azarlayan esenlik sağlar".

Verse 11

Doğru kişinin ağzı yaşam pınarıdır,Kötülerse zorbalıklarını sözle gizlerler.

Verse 12

Nefret çekişmeyi azdırır,Sevgi her suçu bağışlar.

Verse 13

Akıllı kişinin dudaklarından bilgelik akar,Ama sağduyudan yoksun olan sırtına kötek yer.

Verse 14

Bilge kişi bilgi biriktirir,Ahmağın ağzıysa onu yıkıma yaklaştırır.

Verse 15

Zenginin serveti onun kalesidir,Fakirin yoksulluğu ise onu yıkıma götürür.

Verse 16

Doğru kişinin ücreti yaşamdır,Kötünün geliriyse kendisine cezadır.

Verse 17

Terbiyeye kulak veren yaşam yolunu bulur.Uyarıları reddedense başkalarını yoldan saptırır.

Verse 18

Nefretini gizleyen kişinin dudakları yalancıdır.İftira yayan akılsızdır.

Verse 19

Çok konuşanın günahı eksik olmaz,Sağduyulu kişiyse dilini tutar.

Verse 20

Doğru kişinin dili saf gümüş gibidir,Kötünün niyetleriyse değersizdir.

Verse 21

Doğru kişinin sözleri birçoklarını besler,Ahmaklarsa sağduyu yoksunluğundan ölür.

Verse 22

RABbin bereketidir kişiyi zengin eden,RAB buna dert katmaz.

Verse 23

Kötülük akılsızlar için eğlence gibidir.Aklı başında olanlar içinse bilgelik aynı şeydir.

Verse 24

Kötü kişinin korktuğu başına gelir,Doğru kişiyse dileğine erişir.

Verse 25

Kasırga gelince kötü kişiyi silip götürür;Ama doğru kişi sonsuza dek ayakta kalır.

Verse 26

Dişler için sirke,Gözler için duman neyse,Tembel ulak da kendisini gönderen için öyledir.

Verse 27

RAB korkusu ömrü uzatır,Kötülerin yıllarıysa kısadır.

Verse 28

Doğrunun umudu onu sevindirir,Kötünün beklentileriyse boşa çıkar.

Verse 29

RABbin yolu dürüst için sığınak,Fesatçı içinse yıkımdır.

Verse 30

Doğru kişi hiçbir zaman sarsılmaz,Ama kötüler ülkede kalamaz.

Verse 31

Doğru kişinin ağzı bilgelik üretir,Sapık dilse kesilir.

Verse 32

Doğru kişinin dudakları söylenecek sözü bilir,Kötünün ağzındansa sapık sözler çıkar.