Verse 1
Bilge kadın evini yapar,Ahmak kadın evini kendi eliyle yıkar.
Verse 2
Doğru yolda yürüyen, RABden korkar,Yoldan sapan, RABbi hor görür.
Verse 3
Ahmağın sözleri sırtına kötektir,Ama bilgenin dudakları kendisini korur.
Verse 4
Öküz yoksa yemlik boş kalır,Çünkü bol ürünü sağlayan öküzün gücüdür.
Verse 5
Güvenilir tanık yalan söylemez,Yalancı tanıksa yalan solur.
Verse 6
Alaycı bilgeliği arasa da bulamaz,Akıllı içinse bilgi edinmek kolaydır.
Verse 7
Akılsız kişiden uzak dur,Çünkü sana öğretecek bir şeyi yok.
Verse 8
İhtiyatlı kişinin bilgeliği, ne yapacağını bilmektir,Akılsızların ahmaklığıysa aldanmaktır.
Verse 9
Ahmaklar suç sunusuyla alay eder,Dürüstler ise iyi niyetlidir.
Verse 10
Yürek kendi acısını bilir,Sevinciniyse kimse paylaşmaz.
Verse 11
Kötü kişinin evi yerle bir edilecek,Doğru kişinin konutuysa bayındır olacak.
Verse 12
Öyle yol var ki, insana düz gibi görünür,Ama sonu ölümdür.
Verse 13
Gülerken bile yürek sızlayabilir,Sevinç bitince acı yine görünebilir.
Verse 14
Yüreği dönek olan tuttuğu yolun,İyi kişi de yaptıklarının ödülünü alacaktır.
Verse 15
Saf kişi her söze inanır,İhtiyatlı olansa attığı her adımı hesaplar.
Verse 16
Bilge kişi korktuğu için kötülükten uzaklaşır,Akılsızsa büyüklük taslayıp kendine güvenir.
Verse 17
Çabuk öfkelenen ahmakça davranır,Düzenbazdan herkes nefret eder.
Verse 18
Saf kişilerin mirası akılsızlıktır,İhtiyatlı kişilerin tacı ise bilgidir.
Verse 19
Alçaklar iyilerin önünde,Kötüler doğruların kapısında eğilirler.
Verse 20
Komşusu bile yoksulu sevmez,Oysa zenginin dostu çoktur.
Verse 21
Komşuyu hor görmek günahtır,Ne mutlu mazluma lütfedene!
Verse 22
Kötülük tasarlayan yolunu şaşırmaz mı?Oysa iyilik tasarlayan sevgi ve sadakat kazanır.
Verse 23
Her emek kazanç getirir,Ama boş lakırdı yoksulluğa götürür.
Verse 24
Bilgelerin tacı servetleridir,Akılsızlarsa ahmaklıklarıyla tanınır. "Akılsızların çelengiyse ahmaklıktır".
Verse 25
Dürüst tanık can kurtarır,Yalancı tanık aldatıcıdır.
Verse 26
RABden korkan tam güvenliktedir,RAB onun çocuklarına da sığınak olacaktır.
Verse 27
RAB korkusu yaşam kaynağıdır,İnsanı ölüm tuzaklarından uzaklaştırır.
Verse 28
Kralın yüceliği halkının çokluğuna bağlıdır,Halk yok olursa hükümdar da mahvolur.
Verse 29
Geç öfkelenen akıllıdır,Çabuk sinirlenen ahmaklığını gösterir.
Verse 30
Huzurlu yürek bedenin yaşam kaynağıdır,Hırs ise insanı için için yer bitirir.
Verse 31
Muhtacı ezen, Yaradanını hor görüyor demektir.Yoksula acıyansa Yaradanı yüceltir.
Verse 32
Kötü kişi uğradığı felaketle yıkılır,Doğru insanın ölümde bile sığınacak yeri var.
Verse 33
Bilgelik akıllı kişinin yüreğinde barınır,Akılsızlar arasında bile kendini belli eder.
Verse 34
Doğruluk bir ulusu yüceltir,Oysa günah herhangi bir halk için utançtır.
Verse 35
Kral sağduyulu kulunu beğenir,Utanç getirene öfkelenir.