Verse 1

Geçimsiz kişi kendi çıkarı peşindedir,İyi öğüde hep karşı çıkar.

Verse 2

Akılsız kişi bir şey anlamaktan çokKendi düşüncelerini açmaktan hoşlanır.

Verse 3

Kötülüğü aşağılanma,Ayıbı utanç izler.

Verse 4

Bilge kişinin ağzından çıkan sözler derin sular gibidir,Bilgelik pınarı da coşkun bir akarsu.

Verse 5

Kötüyü kayırmak da,Suçsuzdan adaleti esirgemek de iyi değildir.

Verse 6

Akılsızın dudakları çekişmeye yol açar,Ağzı da dayağı davet eder.

Verse 7

Akılsızın ağzı kendisini mahveder,Dudakları da canına tuzaktır.

Verse 8

Dedikodu tatlı lokma gibidir,İnsanın ta içine işler.

Verse 9

İşini savsaklayan kişiYıkıcıya kardeştir.

Verse 10

RABbin adı güçlü kuledir,Ona sığınan doğru kişi için korunaktır.

Verse 11

Zengin servetini bir kale,Aşılmaz bir sur sanır.

Verse 12

Yürekteki gururu düşüş,Alçakgönüllülüğü ise onur izler.

Verse 13

Dinlemeden yanıt vermekAhmaklık ve utançtır.

Verse 14

İnsanın ruhu hastalıkta ona destektir.Ama ezik ruh nasıl dayanabilir?

Verse 15

Akıllı kişi bilgiyi satın alır,Bilgenin kulağı da bilgi peşindedir.

Verse 16

Armağan, verenin yolunu açarVe kendisini büyüklerin önüne çıkartır.

Verse 17

Duruşmada ilk konuşan haklı görünür,Başkası çıkıp onu sorgulayana dek.

Verse 18

Kura çekişmeleri sona erdirir,Güçlü rakipleri uzlaştırır.

Verse 19

Gücenmiş kardeş surlu kentten daha zor elde edilir.Çekişme sürgülü kale kapısı gibidir.

Verse 20

İnsanın karnı ağzının meyvesiyle,Dudaklarının ürünüyle doyar.

Verse 21

Dil ölüme de götürebilir, yaşama da;Konuşmayı seven, dilin meyvesine katlanmak zorundadır.

Verse 22

İyi bir eş bulan iyilik bulurVe RABbin lütfuna erer.

Verse 23

Yoksul acınma dilenir,Zenginin yanıtıysa serttir.

Verse 24

Yıkıma götüren dostlar vardır,Ama öyle dost var ki, kardeşten yakındır insana. yıkıma gider".