Ya RAB, beni kurtaran Tanrı,Gece gündüz sana yakarıyorum.

Duam sana erişsin,Kulak ver yakarışıma.

Çünkü sıkıntıya doydum,Canım ölüler diyarına yaklaştı.

Ölüm çukuruna inenler arasında sayılıyorum,Tükenmiş gibiyim;

Ölüler arasına atılmış,Artık anımsamadığın,İlginden yoksun,Mezarda yatan cesetler gibiyim.

Beni çukurun dibine,Karanlıklara, derinliklere attın.

Öfken üzerime çöktü,Dalga dalga kızgınlığınla beni ezdin.

Yakınlarımı benden uzaklaştırdın,İğrenç kıldın beni gözlerinde.Kapalı kaldım, çıkamıyorum.

Üzüntüden gözlerimin feri sönüyor,Her gün sana yakarıyorum, ya RAB,Ellerimi sana açıyorum.

Harikalarını ölülere mi göstereceksin?Ölüler mi kalkıp seni övecek?

Sevgin mezarda,Sadakatin yıkım diyarında duyurulur mu?

Karanlıklarda harikaların,Unutulmuşluk diyarında doğruluğun bilinir mi?

Ama ben, ya RAB, yardıma çağırıyorum seni,Sabah duam sana varıyor.

Niçin beni reddediyorsun, ya RAB,Neden yüzünü benden gizliyorsun?

Düşkünüm, gençliğimden beri ölümle burun burunayım,Dehşetlerinin altında tükendim.

Şiddetli gazabın üzerimden geçti,Saçtığın dehşet beni yedi bitirdi.

Bütün gün su gibi kuşattılar beni,Çevremi tümüyle sardılar.

Eşi dostu benden uzaklaştırdın,Tek dostum karanlık kaldı.