Verse 1

Ya RAB, öç alıcı Tanrı,Saç ışığını, ey öç alıcı Tanrı!

Verse 2

Kalk, ey yeryüzünün yargıcı,Küstahlara hak ettikleri cezayı ver!

Verse 3

Kötüler ne zamana dek, ya RAB,Ne zamana dek sevinip coşacak?

Verse 4

Ağızlarından küstahlık dökülüyor,Suç işleyen herkes övünüyor.

Verse 5

Halkını eziyorlar, ya RAB,Kendi halkına eziyet ediyorlar.

Verse 6

Dulu, garibi boğazlıyor,Öksüzleri öldürüyorlar.

Verse 7

"RAB görmez" diyorlar,"Yakupun Tanrısı dikkat etmez."

Verse 8

Ey halkın içindeki budalalar, dikkat edin;Ey aptallar, ne zaman akıllanacaksınız?

Verse 9

Kulağı yaratan işitmez mi?Göze biçim veren görmez mi?

Verse 10

Ulusları yola getiren yargılamaz mı?İnsanı eğiten bilmez mi?

Verse 11

RAB insanın düşüncelerininBoş olduğunu bilir.

Verse 12

Ne mutlu, ya RAB, yola getirdiğin,Yasanı öğrettiğin insana!

Verse 13

Kötüler için çukur kazılıncaya dek,Onu sıkıntılı günlerden kurtarıp rahatlatırsın.

Verse 14

Çünkü RAB halkını reddetmez,Kendi halkını terk etmez.

Verse 15

Adalet yine doğruluk üzerine kurulacak,Yüreği temiz olan herkes ona uyacak.

Verse 16

Kötülere karşı beni kim savunacak?Kim benim için suçlulara karşı duracak?

Verse 17

RAB yardımcım olmasaydı,Şimdiye dek sessizlik diyarına göçmüştüm bile.

Verse 18

"Ayağım kayıyor" dediğimde,Sevgin ayakta tutar beni, ya RAB.

Verse 19

Kaygılar içimi sarınca,Senin avutmaların gönlümü sevindirir.

Verse 20

Yasaya dayanarak haksızlık yapan koltuk sahibiSeninle bağdaşır mı?

Verse 21

Onlar doğruya karşı birleşiyor,Suçsuzu ölüme mahkûm ediyorlar.

Verse 22

Ama RAB bana kale oldu,Tanrım sığındığım kaya oldu.

Verse 23

Tanrımız RAB yaptıkları kötülüğüKendi başlarına getirecek,Kötülükleri yüzünden köklerini kurutacak,Evet, köklerini kurutacak.