Eyüp 17:13
Ölüler diyarını evim diye gözlüyorsam,Yatağımı karanlığa seriyorsam,
Ölüler diyarını evim diye gözlüyorsam,Yatağımı karanlığa seriyorsam,
Bu ayetler, anlam ve bağlama dayalı AI destekli anlamsal benzerlik ile bulunur. Sonuçlar zaman zaman beklenmedik bağlantılar içerebilir.
13"Keşke beni ölüler diyarına gizlesen,Öfken geçinceye dek saklasan,Bana bir süre versen de, beni sonra anımsasan.
14İnsan ölür de dirilir mi?Başka biri nöbetimi devralıncaya dekSavaş boyunca umutla beklerdim.
14Çukura 'Babam',Kurda 'Annem, kızkardeşim' diyorsam,
15Umudum nerede?Kim benim için umut görebilir?
16Umut benimle ölüler diyarına mı inecek?Toprağa birlikte mi gireceğiz?"
11Günlerim geçti, tasarılarım,Dileklerim suya düştü.
12Bu insanlar geceyi gündüze çeviriyorlar,Karanlığa 'Işık yakındır' diyorlar.
3Düşman beni kovalıyor,Ezip yere seriyor.Çoktan ölmüş olanlar gibi,Beni karanlıklarda oturtuyor.
4Bu yüzden bunalıma düştüm,Yüreğim perişan.
6Çoktan ölmüş ölüler gibiBeni karanlıkta yaşattı.
1"Yaşama gücüm tükendi, günlerim kısaldı,Mezar gözlüyor beni.
11Desem ki, "Karanlık beni kaplasın,Çevremdeki aydınlık geceye dönsün."
12Karanlık bile karanlık sayılmaz senin için,Gece, gündüz gibi ışıldar,Karanlıkla aydınlık birdir senin için.
18"Niçin doğmama izin verdin?Keşke ölseydim, hiçbir göz beni görmeden!
19Hiç var olmamış olurdum,Rahimden mezara taşınırdım.
20Birkaç günlük ömrüm kalmadı mı?Beni rahat bırak da biraz yüzüm gülsün;
21Dönüşü olmayan yere gitmeden önce,Karanlık ve ölüm gölgesi diyarına,
22Zifiri karanlık diyarına,Ölüm gölgesi, kargaşa diyarına,Aydınlığın karanlığı andırdığı yere."
17Karanlık beni susturamadı,Yüzümü örten koyu karanlık.
16Hırsızlar karanlıkta evleri deler,Gündüz gizlenir, ışık nedir bilmezler.
17Çünkü zifiri karanlık, sabahıdır onların,Karanlığın dehşetiyle dostturlar.
10"Hayatımın baharında ölüler diyarının kapılarından geçipÖmrümün geri kalan yıllarından yoksun mu kalmalıyım?" demiştim,
3Miras olarak bana boş aylar verildi,Payıma sıkıntılı geceler düştü.
4Yatarken, 'Ne zaman kalkacağım' diye düşünüyorum,Ama gece uzadıkça uzuyor,Gün doğana dek dönüp duruyorum.
4Karanlığa bürünsün o gün,Yüce Tanrı onunla ilgilenmesin,Üzerine ışık doğmasın.
5Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne,Bulut çöksün üzerine;Işığını karanlık söndürsün.
13Yatağım beni rahatlatır,Döşeğim acılarımı dindirir diye düşündüğümde,
2Beni güttü,Işıkta değil karanlıkta yürüttü.
6Beni çukurun dibine,Karanlıklara, derinliklere attın.
8Göklere çıksam, oradasın,Ölüler diyarına yatak sersem, yine oradasın.
8Yoluma set çekti, geçemiyorum,Yollarımı karanlığa boğdu.
26Ama ben iyilik beklerken kötülük geldi,Işık umarken karanlık geldi.
21Niçin isyanımı bağışlamaz,Suçumu affetmezsin?Çünkü yakında toprağa gireceğim,Beni çok arayacaksın, ama ben artık olmayacağım."
7Kederden gözümün feri söndü,Kollarım bacaklarım çırpı gibi.
12Evim bir çoban çadırı gibi bozuldu, alındı elimden.Dokumacı gibi dürdüm yaşamımı, RAB tezgahtan beni kesti,Bir gün içinde sonumu getiriverdi.
13Sabırla bekledim sabaha kadar,RAB bir aslan gibi kırdı bütün kemiklerimi,Bir gün içinde sonumu getiriverdi.
3Çünkü sıkıntıya doydum,Canım ölüler diyarına yaklaştı.
6İnleye inleye bittim,Döşeğim su içinde bütün gece ağlamaktan,Yatağım sırılsıklam gözyaşlarımdan.
19"Işığın bulunduğu yerin yolu nerede?Ya karanlık, onun yeri neresi?
9Akşamının yıldızları kararsın,Boş yere aydınlığı beklesin,Tan atışını görmesin.
6Çadırındaki ışık karanlığa dönecek,Yanındaki kandil sönecek.
5Ölüler diyarının bağları sarmıştı,Ölüm tuzakları çıkmıştı karşıma.
21Oysa onlar gelmeyen ölümü özler,Onu define arar gibi ararlar;
23Biliyorum, beni ölüme,Bütün canlıların toplanacağı yere götüreceksin.
3Ölüm iplerine dolaşmıştım,Ölüler diyarının kâbusu yakama yapışmıştı,Sıkıntıya, acıya gömülmüştüm.
16Ağlamaktan yüzüm kızardı,Gözlerimin altı morardı.
15Öyle ki, boğulmayı,Ölmeyi şu yaşama yeğliyorum.
17Geceleri kemiklerim sızlıyor,Beni kemiren acılar hiç durmuyor.
16Neden düşük bir çocuk gibi,Gün yüzü görmemiş yavrular gibi toprağa gömülmedim?
6Ölüler diyarının bağları sardı,Ölüm tuzakları çıktı karşıma.