Eyüp 7:5
Bedenimi kurt, kabuk kaplamış,Çatlayan derimden irin akıyor.
Bedenimi kurt, kabuk kaplamış,Çatlayan derimden irin akıyor.
Bu ayetler, anlam ve bağlama dayalı AI destekli anlamsal benzerlik ile bulunur. Sonuçlar zaman zaman beklenmedik bağlantılar içerebilir.
4Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.
3Çünkü günlerim duman gibi yok oluyor,Kemiklerim ateş gibi yanıyor.
4Yüreğim kırgın yemiş ot gibi kurudu,Ekmek yemeyi bile unuttum.
5Bir deri bir kemiğe döndümAcı acı inlemekten.
6"Günlerim dokumacının mekiğinden hızlı,Umutsuz tükenmekte.
14Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor,Dev gibi üzerime saldırıyor.
15"Giymek için çul diktim,Gururumu ayak altına aldım.
16Ağlamaktan yüzüm kızardı,Gözlerimin altı morardı.
5Akılsızlığım yüzündenYaralarım iğrenç, irinli.
6Eğildim, iki büklüm oldum,Gün boyu yaslı dolaşıyorum.
7Çünkü belim ateş içinde,Sağlığım bozuk.
8Tükendim, ezildim alabildiğine,İnliyorum yüreğimin acısından.
3Miras olarak bana boş aylar verildi,Payıma sıkıntılı geceler düştü.
4Yatarken, 'Ne zaman kalkacağım' diye düşünüyorum,Ama gece uzadıkça uzuyor,Gün doğana dek dönüp duruyorum.
20Öyle ki, içi yemek kaldırmaz,En lezzetli yiyecekten tiksinir.
21Eti erir, görünmez olur,Gözükmeyen kemikleri ortaya çıkar.
26Derim yok olduktan sonra,Yeni bedenimle Tanrıyı göreceğim.
16"Şimdi tükeniyorum,Acı günler beni ele geçirdi.
17Geceleri kemiklerim sızlıyor,Beni kemiren acılar hiç durmuyor.
18Tanrının şiddetiÜzerimdeki giysiye dönüştü,Gömleğimin yakası gibi beni sıkıyor.
19Beni çamura fırlattı,Toza, küle döndüm.
28"Oysa insan telef olmuş, çürük bir şey,Güve yemiş giysi gibidir.
14Su gibi dökülüyorum,Bütün kemiklerim oynaklarından çıkıyor;Yüreğim balmumu gibi içimde eriyor.
15Gücüm çömlek parçası gibi kurudu,Dilim damağıma yapışıyor;Beni ölüm toprağına yatırdın.
30Derim karardı, soyuluyor,Kemiklerim ateşten yanıyor.
10Ömrüm acıyla,Yıllarım iniltiyle tükeniyor,Suçumdan ötürü gücüm zayıflıyor,Kemiklerim eriyor.
20Bir deri bir kemiğe döndüm,Ölümün eşiğine geldim.
1"Yaşama gücüm tükendi, günlerim kısaldı,Mezar gözlüyor beni.
6Ama ben insan değil, toprak kurduyum,İnsanlar beni küçümsüyor, halk hor görüyor.
7Ey Tanrı, beni tükettin,Bütün ev halkımı dağıttın.
8Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu;Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.
14Çukura 'Babam',Kurda 'Annem, kızkardeşim' diyorsam,
15Umudum nerede?Kim benim için umut görebilir?
7Böyle yiyeceklere dokunmak istemiyorum,Beni hasta ediyorlar.
11Bana et ve deri giydirdin,Beni kemiklerle, sinirlerle ördün.
31Beni yine pisliğe batırırsın,Giysilerim bile benden tiksinir.
7Sabanla sürülüp yarılmış toprak gibi,Saçılmış kemiklerimiz ölüler diyarının ağzına.
12Evim bir çoban çadırı gibi bozuldu, alındı elimden.Dokumacı gibi dürdüm yaşamımı, RAB tezgahtan beni kesti,Bir gün içinde sonumu getiriverdi.
6Nerede kaldı bir kurtçuk olan insan,Bir böcek olan insanoğlu!"
7Kederden gözümün feri söndü,Kollarım bacaklarım çırpı gibi.
16Yaşamımdan tiksiniyor,Sonsuza dek yaşamak istemiyorum;Çek elini benden, çünkü günlerimin anlamı kalmadı.
16Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı,Kül içinde diz çöktürdü bana.
26Toprakta birlikte yatarlar,Üzerlerini kurt kaplar.
3Öfken yüzünden sağlığım bozuldu,Günahım yüzünden rahatım kaçtı.
4Bu yüzden bunalıma düştüm,Yüreğim perişan.
6Bunu düşündükçe içimi korku sarıyor,Bedenimi titreme alıyor.
1Vay halime benim! Yazın meyve toplandıktanVe bağbozumundan artakalan üzümler alındıktan sonraTek bir salkım bulamayan adam gibiyim.Canım turfanda inciri nasıl da çekiyor!
13Ateş saldı yukarıdan,Kemiklerimin içine işledi ateş;Ağ serdi ayaklarıma,Geri çevirdi beni;Mahvetti, baygın kaldım bütün gün.
21Niçin isyanımı bağışlamaz,Suçumu affetmezsin?Çünkü yakında toprağa gireceğim,Beni çok arayacaksın, ama ben artık olmayacağım."
11Günlerim akşam uzayan gölge gibi yitmekte,Ot gibi sararmaktayım.